Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

КАМОФКА ж. 1. кладоўка. Занясі кашулю ў каморку (Лукі, Жлоб.); 2. загарадзь. Жывёла пасвілася ў каморцы (Карма, Чач.). КАМСА'ТЫ прым. лахматы, калматы. Чаго ты такая камсатая? (Камаровічы, Петр.). Параўн. касматы. КАМУ'Х м. камлыга. Як дам табе ў спіну гэтым камухом (Грушаўка, Добр.). Параўн. камушша. КАМУ'ШКА ж. снежка. Я камушку зляпіў i як стукнуў яе (Быч, Карм.). КАМУ'ШША зборн. да камух. Крэпка багата камушша ляжала «а полі (Асінаўка, Чач.); Чаго ты, матка, не патаўкла камушша ў бульбе? (Неглюбка, Ветк.); Як сталі камушшам кідацца, дык не ўседзіць было (Aciнаўка, Чач.). КАМЫ' толькі мн. 1. гое, што камакі. А камы Добрый, елі з апедітам (Запясочнае, Лельч.); Вечарам зварым камбу (Аравічы, Хойн.); Бульбу паядзім дэлую ці камы? (Заспа, Рэч.); Бяры даўбешку i таўчы камы (Азяраны, Раг.); На снеданне падал i к сталу.камы (Капань, Рэч.); 2. пюрэ (канаплянае). 3 канапель робяцца камы (Баравікі, Светл.); 3. пюрэ (фасолевае). Пасядзі, зараз падам на стол камы (Буйнавічы, Маз.+Залессе, Чач.; Насовічы, Добр.; Тульгавічы, Хойн.; Углы, Ельск.). Параўн. камам, ікамячьшкі, каўма, каўмакі, комікі, комка. 'КАМЯТА ж. 1. човен. Камига — гэта выдаўбаная з суцэльнай тоўстай дзеравіны лодка (Дзям'янкі, Добр.); 2. карыта. Камяга там стаідь (Быч, Карм.). КАМЯНІ'ЦА ж. печ (каменная ў лазні). Ускінь ваду на камяніцу (Залессе, Чач.). КАМЯНГЦЫ толькі мн. касцяніцы. Хадзілі сённі па \ камяніцы (Углы, Ельск.). КАМЯНО'К м. 1. тое, што камінак у 2 знач. Палажы спічкі на камянок (Хальч, Ветк.); 2. тое, што камінак у 3 знач. Возле печы камянок быў яшчэ (Багданавічы, Карм.); Кінь шкарлупінне на камянок. На камінку варылась вячэра (Асінаўка, Чач.); Цяпер i камянкбу няма (Хізы, Ветк.). Параўн. комінак у 2, 3 знач. КАМЯНЯ' ж., тое, што кавеня. Зрабі мне на заводзе камяню (Узнаж, Светл.); Жар з печы выграбалі камянёй, а цяпер кажуць качаргой (Краснае, Рэч.)- Параўн. кавяня, каменя, кацуба, кулюка. КАМЯ'ЧЫНКІ толькі мн., тое, што камакі. Зварылі