Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

Гом.; Карма. Добр.; Косаль, Карм.; Меркулавічы, Чач.; Неглюбка, Ветк.; Раманавічы, Гом.). ЮТО'БКА ж. стопка, варыуня. Варыва маё ўсё ў icтогіцы стаіць (Быч, Карм.). ІСТО'ПКА ж. насціл (у гумне з жэрдак). A ета такія жэрдкі ў гумне, на якія кладзецца сена, завом істопка (Быч, Карм.). ГЧЫК м., заал. птушка (лесавы свістун). Ічык вядзецца на балоце i нясецца пад купіцай (Лядды, Светл.). К КАБА'К м. гарбуз. У нас на вышках цэлых сто кабакоў спела (Стары Хутар, Светл.). ўКАБА'Н I м. 1. кныр. Даунейдык у нашайвёсцы была вуйма кнуроў. Звалі іх кабаны (Крушынаўка, Раг.+Неглюбка, Ветк.); 2. парсюк. Нешта наш кабан нічога ні есь (Каравацічы, Рэч.); Як харошы кабан, дак па пуду ў месяц прыбывае (Лядцы, Светл.); Нада даць кабану, ато ўвесь катух разломіць (Крушьшаўка, Раг.+Бабовічы, Гом.; Неглюбка, Ветк.); 3. дзіж. На кабана аднаму іці страшна (Піркі, Браг.). КАБА'Н II м. скляпенне (у печы). У печы кабан высыпаўся (Майскае, Жлоб.+Углы, Ельск.). Параўн. кабула, кабыла II. КАБА'СЬ выкл. пазыўное слова кабана. У нас усяк гавораць, а я «кабась-кабась-кабась» (Халочча, Чач.+ Марозавічы, Б.-Каш.; М. Аўцюкі, Калінк.). КАБА'Т м. кофта (без рукавоў). У кабаце i ў холад цёпла (Муйіычы, Акц.). Параўн. карсётка (карсэтка). КАБА'ЩК м., памяти, да кабат. Адзень свой кабацік, каб цяплей было (Навасёлкі, Петр.); Баба Ганна свайму ўнуку Толіку добры кабацік пашыла (Радкоў, Акц.). КАБУ'ЛА ж., тое, што кабан II. Толькі сёння заўважыла, што кабула ў печы начала распадацца (Амелькаўшчына, Хойн.). Параўн. кабыла II. КАБУ'ЛКА ж. вочка (у ніце). Гледзі ж, не пропусці зноў кабулку (Тонеж, Лельч.). КАБЬГЛА I ж. самка (каня). Запражы кабылу ў калёсы (КараваЦічы, Рэч.). КАБЬГЛА Л тое, што кабан II. Развалілася мая