Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

ЗАШЧЭ'ПКА I ж. слясак. Зашчэпка накідвалася на кручок (Раманавічы, Гом.); Зашчапіла дзяцей у хаце на зашчэпку, а сама вось у магазін бягу (Кароткаівічы, Жлоб.+Грушаўка, Hap.; Пянчын, Б.-Каш.). ЗАШЧЭ'ПКАЧІ ж. пятля. Зашчэпку абкідываюць, дык так морудно (M. Аўцюкі, Калінк.). ЗАШЫВА'ЦЬ незак. вышываць. Я зашуваю гарна рушнік (Піркі, Браг.). . ЗАШЫ'ЦЬ зак. 1. забіць (франтон). Плотнікі зрабілі ўжэ зруб у мяне, а цяпер засталося зашыць франтон (Грышы, Ельск.); 2. удяіпліць. Вуллі на зіму зашываюць ад севера (Быч, Карм.). ЗАІІІіЭ'РХНУЦІі зик.і тое, што заічарэіхмуць, Hei па,спела рэчка зашэрхнуць, a яны (дзеці) ужо там (Пясчанікі, Жытк.+Задуб'е, Раг.; Перароў, Жытк.; Прудок, Калінк,; Холмеч, Рэч.). Параўн. заідарэхнуць. ЗАШЫ'ЕК м. частка печы (паміж комінам i сцяной). Hy i юла малая! Чуць-чуць — i заваліўся б ў зашыек (Заспа, Рэч.). - ■ ■ ■ ■ ЗАЮ'ШЫЦЦА зак. 1. запрацавацца. Яна мо заюшылася ды не бачыць (Баравікі, Светл.+Быч., Карм.); 2. загуляцца,- Будзе бегадь, заюшыцца i ў хату не зацягнуць (Палессе, Чач.). ЗАЯДА'ЦЦА незак. пакрыўдзіцца. Чаго ты заёлася на мянё, я ж нічога не віновата (Беразнякі, Жытк.). ЗАЯ'ЛАВІНА ж. папар. Сёлета я астаўлю адну палоску пад заялаівіну (Паігоннае, Хойн.). ЗАЯЧЬІ'ХА ж. самка зайца. Найішла заячыху ля забору (Неглюбка, Ветк.). ЗБАЕ'ДАЦЬ I зак. сапсаваць. Саўсім збаёдаў ужо ета стула (Мормаль, Жлоб.). ЗБАё 'ДАЦЬ II зак. украсці. Збаёдаў у Макара капаніцу (Мормаль, Жлоб.). Параўн. збондзіць. ЗБАЙСА'ЦЬ зак. 1. згубіць. I куды толькі збайсалі тэй палоднік? Збайсаць збайсаў, a здзеладь ня здзелаў (Быч, Карм.); Збайсала платок, дак ціпер ніхай ходзя так (Зялёныя Лукі, Гом.); 2. аддаць. A еты цьвет я хачу даўно збайсаць, дай жалка (Быч, Карм.); 3. знасіць. За адно лета збайсала туфлі (Шарпілаўка, Гом.). ЗБАРО'ЦЬ зсаА.\ іпераімагчы,) Хоць якога; зборае ета цемпература- (Быч, Карм.). ЗБАТУ'РЫЦЬ зак. разбудзіць. Я «падь хацеў, а мене збатурылі. (Палессе, Чач