Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

ЗАТО'РЫЧ м. выраз. Вазьмі рысмус да здзелай заторыч, а то німа як дно ўстаўляць (P. Бурыцкая, Ло«ўск.), ЗАТУ'ГА прысл. цяжка. А як прыдзецца затуга, так яна i кідае ўсё (Быч, Карм.). ЗАТУ'КАЦЬ зак. затузаць. Ураз яны чалавека затукалі, тлядзець не маглі (Салтанаўка, Б.-Каш.). ЗАТУЛІ'ЦЬ зак. закрыць. Трэба дырку затулідь (Г]рушаўка, Hap.). ЗАТУ'РКАЦЬ зак. запалохаць. Аплялі хлопца, затуркал! i лрапаітзе ні за што (Хальч, Гом.). ЗАТУРУ'ХАіЦЦА зак. паіспяшацца. Hyt вось, затурухалась.і не ўзяла грошы (Хальч, Гом.). ЗА'ТЫЧКА ж., корак. Зробі затычкуў заткн! пляшку, бо,вульецца молоко (Дзяржынск, Лельч.). ЗА'УЖА прысл. заўсёды. ён заўжа п'яны вечарам (Востраў, Раг.). Параўн. заўсяігды. ЗАУМЕ'СНІНА прысл: разам. У заўмёсніну заўеягды ямчзи i за стадам i ў рабоці (Быч, Карм.). ЗАУСЯГДЬГ прысл., тое, што заўжа. Заўсягды ён наіперад л.езе (Лукі, Жлоб.+Быч, Каірм.). ЗАХАЛО'Д м., тое, што застудзіна. Мой захалод штото не застыў (Заходы, Лельч..); Навары захалоду на вяселле (Махновічы, Маз.). ЗАХАЛУ'ЖЖА н. закутак. Захалужжа там такое (Быч, Карм.). ЗАХВІСТА'ЦЬ зак. забараніць. Ляснік захвістаў жывёлу пасціць на тым балотцы (Турок, Петр.). ЗАХВО'СЛЩЫ (захвоставы) прым. тонкі. Прывёз мой сённі сасну, ды такую захвослівую (Баравікі, Светл.); Занадта захвоставая гэта верхавіна (Хракавічы, Браг). ЗАХЩДРЫ'ЧЫЦЦА зак., тое, што забурыцца ў 2 знач. Пані Ьван, Вуляна там штось захіндрычылась (Белы Пераезд, Петр.); Зноў штось захіндрычыўся (Навасёлкі, Петр.). Параўн. занягожаць, занядужаць, занякволіцца, заплашаць, заслабці. ЗАХЛУПГЦЦА зак., тое, што затлуміцца. У час пажару мой бацька чуць не захлупі'ўся ад дыму (Крыўск, Б.-Каш.). Параўн. захлынуцца. ЗАХЛУПГЦЬ зак. заняць. Захлупіла яму дыхание, дак ён i памёр (Быч, Карм.). ЗАХЛЫНУ'ЦЦА зак., тое, што затлуміцца. Як уба