чу, дак так красіва (Шарпілаўка, Гом.,)- Параўн■ заблаць, заблач. ЗА'ПАЛЛЕ н. задворкі. Я сённі ішоў па запаллю, дак бачыў цябе ў гародзі (Палессе, Чач.). ЗАПАЛІ'ЦЦА зак. загарзць. (нсг сонцы). Адзін раз мой младшы як запаліўся, дык i кожа мехам аблезла (Касцюкоўка, Гом.+Быч, Карм.). Параўн. запёкчысяЗАПАМАГЧЬГСЯ зак. забагацець. Чужым цяжко запаадагчыся (Вышалаў, Петр.). ЗА'ПАН м. фартух. Вы ні -бачыЛі, куды я свойгзапан палажыла? (Жгуна-Буда, Добр-4-Антонаўка, Добр-; Злодзін, Маз.; Раманавічы, Гом.; Р.-Бурыцкая, Лоеўок.). Параўн. заш'нка, запои, запонка. ЗАПАРВА'ЦЬI зак. перан. зарабіць. Як запарву які рубель, дык не ведаю, куды яго пусціць (Заспа, Рэч.). ЗАПАРВА'ЦЬII зак. 1. спаткаць. Міхась каго ні за*парвё на вуліцы, усё расказвае пра сваю бяду (Навасёл* кі, Петр.); 2. застадь. Заиарву ў садзе, то так высекуі што больш не захочэш (Перароў, Жытк.); 3. здабцць. Аўсу дай, ек жменю дзе запарвёш (Аравічы, Хойн.). ЗАПАРКАВА'ЦЬ зак. набіць (туга). Галя, што ты так валіску запорковала (Грабава, Жытк.). ЗАПАРО'ЦЦА зак., перан. з'ехадь. Запарбуся я ў канаву (Салтанаўка, Б.-Каш.). ЗАПАРО'ЧАНЬІ прым. 1. падазроны. Нейкі дзядзька запарочаны ходыць пад вокнамі (Грушаўка, Нар.); 2. судзімы. О тый Стась запарочаны буў (Грушаўка, Н ар). ЗАПАРУ'ХА ж., кул. зацірка. Дзед мой любіў запаруху — яго любімая страва (Бабовічы, Гом.). Параўн. заціруха. ЗАПАФЫЦБ зак. заліць (варам). Паложы плацце ў чагун, потым я яго запару (Вуглы, Нар.) Вазьмі запар дзежку, а то яна дячэ (Аравічы, Хойн.) ЗАПАСО'ЧНЩА ж. вянец зруба (апошні). Засталося ў зрубе зрабідь толькі запасочніцу (Засінцы-, Ельск.). Параўн. запясочніца.. ЗАПАТЬГЛАК ж. патыліца. Іван запатылак разбіў (Камаровічы, Петр.). ЗАПАШЬІ'СТЫ прым. пахучы. Лаўровы ліст свежы такі запашысты (Ручаёўка, Лоеўск.). ЗА'ПЕК м. запёчак. Во гэта лавачка i завецца запек. На яе можна i пакласць што-небудзь i самому сесць