Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1976). Частка 2

ЗАВСУДЗІЛА аг. запявала. Ой, заводзіла, як добру спявае (Хізы, Ветк.). / ЗАВО'ДЗІЦЬ зак. запявадь. Ету песню заводзіла заўсёды Наталля Кірпач (Стаўбун, Ветк.). / ЗАВО'ЗНА прысл.ьмнога, шмат. Завозна сёння — прыедзь ноччы ці заўтра (Хізы, Ветк.). У тым мліне завозна (Холмеч, Рэч.). ЗАВО'ЗЧЫК м. завознік. Завожчык чагось спазніўся. (Бабовічы, Гом.); Раньшэ завожчык прывозіў i адвозіў муку ў млын (Неглюбка, Ветк.+Аравічы, Хойн.). ЗАВО'Й мтое, што завітак. Не трэба чапаць завой (Зенькавіна, Карм.); Во ў нас чудь не памерла адна цётка, як завой жжала. Пядь гаДоў ляжала ў бальніцы, потым бабкі атшапталі ад завоя (Хізы, Зетк.+Палессе, Чач.). Параўн. закрута, закрутка I, заломка, л ЗАВО'ИНЫ прым., спец, востры (живот). Колысь дядько Антооя ўзіяў завойны жывот, i ён кончыўся якраз на полі (Грушаўка, Нар.). ЗАВОФКІ толькі мн. вароты (з жэрдак). Зачыні заворкі, а то шчэ шо уберэддэ (Мілашэвічы, Лельч). ЗАВУГА'ЦЬ зак. залыгаць. Памажы завугаць карову (Навасёлкі, Петр.). ЗАВУ'ШНЩАж. завушнща. Ноч цэлую не спала, мулела міне завушніад (Бабовічы, Гом.); Трэба й сабе завушніцы купіць (Кавака, Браг.+М. Аўцюкі, Калінк.). ЗАДЗЕВАВА'ЦЬ зак. застацца (ў'дзеўках). Задзявуе твая Надзя: 30 гадоў, а яна не замужам (Крыўск, Б.-Каш.). ЗАВЯДЗЕ'НКА ж. звычай. У нас такая завядзёнка (Улукаўе, Гом.). ЗАВЯЗА'ЦЬ рак. скончыць. Ну што, завяжым етыя дзела? Хопіць! (Быч, Карм.). ЗАГАВА'ЛГНА (затавальня) ж., тое, шго заваліна ў 2 знач. Загаваліна ж у цібе шырокая дужа (Хізы, Ветк.); Зрабіў бы загаваліну, а то зіма на носе (Восаў, Светл.); Шчэ загаваліны не абрываныя (Палессе, Чач.+Багданавічы, Карм.; Ухоў, Ветк.). Параўн. зугаліна, зугваліна. ЗАГАДЗЕ'Й прысл. загадзя. Трэба было гаварыдь загадзёй, a цяіпер ужо позна (Хальч, Гом.). Параўн. задалягодзь. ■ . v ЗАГА'НА ж. ганьба. Яна папахварэла дзеўкаю, дак ёй i загана ўжо (Палессе, Чач.). ЗАГА'ПІЦЬ зак. зацыравадь. Трэба загапіць рукаў