ГЛУМІ'ЦЦА незак. здзекавацца. Узяў верх над ею, ды i глуміцца (Перароў, Жытк.); I не жыві з ім, хіба мало шчэ глуміўся? (Пясчанікі, Жытк.). ГЛУ'ПАСЬ ж. цемрадзь. Бывала, у глупась ніхто не смеў i блізка ладысці к млыну (Лучыцы, Петр.). ГЛУША'К м. дарога (глухая). ДаводзІлася мне глушаком на Магілёў ехаць (Быч, Карм.). ГЛУШНЯ' аг., толькі адз. тлушак. Анька, ты як глушня, трэцці раз гавару, а ты ні атвячаіш (Іскра, Чач.). ГЛУІПЫ'ХА (глушыца) ж. самка (глушца). Ого, глушыха добра крыламі лопае! (Дзяржынск, Лельч); Глушьща нясе свае яйца на зямлі i загрэбвае (Ліпляны, Лельч.). ГЛЬІБАЧЫ'НА ж. Ыыбіня. Тут такая глыбачына, утапіцца можна (Двятлавічы, Гом.). ГЛЫБАЧЭ'ЗНЬІ прым. глыбінны. У нас калодзезь глыбачэзны (Дубраўка, Добр.). ГЛЫ'ЖКА ж. йамяк. Глыжку зляпіў, дый запусціў глыжкай (Забалоцце, Рат.); Сыраватыя камы стаўкла, дак асталіся глыжкі (Халмеч, Рэч.). ГЛЫКАНУ'ЦЬ невак. глытнуць. Нада іці вады глыкануць, а то ў році перасохла (Шылавічы, Чач.). ГЛЯДЗЕ'ЛКІ толькі мн. вочы. Чаго ты глядзелкі вылупіў (Загор'е, Б.-Каш.). ГЛЯУКА'Ч м. чалавек (непаваротлівы, тоўсты). Гляўкач ужо з'явіўся (Тулвгавічы, Хойн.). ГМАТ м. сяннік. Гматаў ніякіх няма. Няма на чым спаць класці (Навасёлкі, Петр.). ГМУЗАВА'ЦЬ незак. рабіць (абы як). Яна гмузуе свой рад i бяжыць першая (Піркі, Браг.). іГМЬІЛЬ ж. бацвінне. Ідзі насабірай парасёнку гмылі (Дзям'янкі, Добр.). , ГНАЯ'УКА ж. апенька. Гнаяўка белая такая. Калісь раслі ў каноплях (Піркі, Браг.). ГНЕ'НУЦЬ зак. стуюнуць. Немец ботам як гнёнуў (Нова-Мазола, Ждоб.). Параўн. гнуздануць, грабануць, гракнуць. ГНЕТI м. груз. На гуркі абавязкова палажы гнёт, а то прападуць (Крыўск, Б.-Каш.). ГНЕТII м. чалавек (скупы). Такі гнёт век нічога не дасць (Хальч, Ветк.). ГНГЛКА ж. груша (гнілая). Як тнілка — можна есці, смачныя тады (Хватнае, Хойн.); Калі калацілі грушыну, адны гнілкі падалі (Шарпілаўка, Гом