Матэрыялы для дыялектнага слоўніка Гомельшчыны (1975). Частка 1

бА'ДКА otć. йрылада (рыбалоўная). Карасеў наЛавіў ён вадкай у Сожы (Палессе, Чач.). ВАДЗЕ'НЬ м. авадзень. Вадні каню стаяць не даюць (Халочча, Чач.); Ваднёў у гэтым годзе шмат (Неглюбка, Ветд.). ВАДЗІ'ЛЬШЧЫК м. асоба (што водзіць коней). Ідзі ты распутуй, а то вадзі коней, будзь вадзільшчыкам (Неглюбка, Ветк.). Параўн. важдай. ВАДЗЯТА м. вадзяны. Было мне адзін год, пзвадзіў мяне вадзяга па балоту (Баравікі, Светл). ВАДЗЯ'НІК I м. чайнік. Вадзянік прадраўся, чай не ў чым грэць (Башыца, Б.-Каш.). ВАДЗЯ'НІК II м. мазоль. Паходзіш дзень, дак такія вадзянікі панаціраеш (Баравікі, Светл.). ВАДЗЯ'НКА ж. пасуда (для вады). Вадзянка з вадой стаіць на кухні (Залеосе, Чач., тое ж: Стаўбун, Ветк.; Холмеч, Рэч.; Заспа, Рэч.; Палессе, Чач.; Любань, Б.-іКаш.); Ваду дзержым мы толькі зімой у вадзянках, а летам яе многа не трэба (Церахоўка, Добр.). ВА'ЖА ж. гіра (адзін фунт). Палажы важу на вясы, болей іне трэба (Кароткавічы, Жлоб.). ВАЖАНЁНАК (важаня, важанятка) дзіцянё (вожыкр). Падабраў я тады i важанёнка (Бабовічы, Гом.); Дадому мы маленькае важаня ўчора прынеслі (Навінкі, Калінк.); Малы з важаняткам гуляе (Ручаёўка, Лоеўск.). ВАЖДА'Й м., тое, што вадзільшчык. Ен буў увесь час важдаем (Піркі, Браг.). ВА'ЖКІ niрым. густы. Наварыла такога важкага супа што не ійожда тгавярнуць (іГІерароў, Жытк.). ВА'ЖЫЦЦА незак. вагащца, хістаода. Вн усё яшчэ важыўся: ісці яму туда ці не (БаравікІ, Светл.). ВАЗА'К м. конь (вазавы). Вазак харошы быў у cyседа (Неглюбка, Ветк.). ВА'ЗКА ж. каструля (вялікая). Параіная бульба свінням стаіць вунь у вазкі (Шалухоўка, Ветк.). ВАЙТАВА'ЦЬ незак. працаваць. Ох, павайтаваўся сёдня (Неглюбка, Ветк.). ВАКЕ'ННІЦА ж. аканіца. Красівыя вакённіцы дзелаюць у Гомелі i Рэчыцы (Баравікі,.Светл., тое ж: Нісімкавічы, Чач.). BAKO'PAK м. шынка. 3»ць самастойна капціў вакорак (Башыца, Чач.); Такія вакоркі сёлета добрыя атрымаліся (Холмеч, Рэч