Волн—Вон с ВОЛНИСТЫЙ, валв/сты. хвал/сты, В ал в i с ты вецер ваду бурыць. ВОЛНОВАТЬ, валвавяць, хвалявяць. Ия трэ валваваць вады, каб не змуціць. ВОЛНЕНІЕ ср. валвавяньне, хвалявяньне. Вялікае в а ль а в а нь не было на моры. ВОЛОКИТА, валачоміца. Нам хапае сваей валачоміцы па су дох. ВОЛОНТЕР м. франц. самахотнік. ВОЛОСТЬ ж. агульн. слав, воласьць, валасны, валашчянін. ВОЛОС м. агульн. слав, волас, валась/, валаск/, валасяны, валасяты, валасуха, валасятка, валасгнь, валасянкі, валасянка. Валасажяры мн., плеяды. ВОЛОЧИТЬ наго, што; валачыць, валакчь/, тарабяніць. В а л о к а, мера зямлі—20 дзесяцін. В а л о к, нізкі бсраг ракі. ВОЛХВ стар, мудрэц, астраном, чарадзей, знахар; варажб/т, вгшчбіт, валшвуц. ВОЛХОВАН1Е ср. вяшчбя, валшвя. ВОЛЬТ м. італьян. аварот. ВОЛЯ ж, агульн. слав, воля, воліць, вал?й, вольны, вольная, вольніца, вольнік, вольнасьць, вольна. ВОЛЧЕК м. цацка заложаная з кружка на пяньку (юла); жэўжы к, порплік (Гродз.), цшкык. ВОЛШЕБНИК м, чараўн/к, чараўн/цтва, чаравяць. ВОЛШЕБНЫЙ, чароўны, кудзебны. ВОНЗАТЬ, ВОНЗИТЬ што у што: ўтыкяць, ўнузяць, ўныряць. ўстрамляць. ВОЛЫНКА ж. музычны інструмант: дудя, дудка, дудзгць, дудз/ла, дудяр, дудзгль. ВОН, ВОНА, паказ мейсца: вун, вундзе, вундзека. I i и к