Челюс—Череп 744 ЧЕЛЮСТЬ, кождая з двох нааблічных касьцей, ў якіх сідзяць зубы; ськшіца. У рыбы: шчэляпа. Самый мейсцы пакрытыя зубамі: жухвы, жухвд. ЧЕМОДАН м. вал /за, вал/зка; клунуц, клункі» клунчык. Слова клуня, абазначае склад, будынак да складаньня сена, снапоў саломы, гаспадарскіх прылад, словам усякага малацэннага дабра, якое вымагае схову. ЧЕПУХА, слова ўзятая ад нас; чаўпня, чаупсыц, чаўпг, чаўпун— пуха. ЧЕРВЬ м. чарвяк, чорау, чарв/вы, чарваточына, чарва; чэр, прыплод пшчол; чэрыць, аб пшчалінай матцы, запладняць. ЧЕРВЛЕНЫЙ, кармазыновы, чырвоны. ЧЕРДАК м. мейсца між стололю i страхой; падстрзшша, строп, падстропьпе. ЧЕРЕВО, чзрава, чэрасы нутранасьці, чаравдтытая, брухаты, аб жанках— ціжарная, зачзрыць, запладніць; адначзрасны роджаны з аднэй маткі. ЧЕРЕД м. чарод, чарада, чародны, чароднік, чарадаваць— вдцца. ЧЕРЕЗ, праз, ціраз, крозь. Праз поле ідзе дарога. Праз яго я ў бяду трапіў. Цераз тыя сьцежкі-дарожкі, дзе прахадзіліміленькайножкі. Крозь ў сю ноч галакалі. Крозь зчмлю праваліўся. ЧРЕЗВЧАЙНЫЙ, надзвычайны. ЧРЕЗМЪРНО, празмурна. ЧРЕЗПОЛОСИЦА, церазн/віца. ЧЕРЕЗЧУР прысл. празміру, церазмгру. ЧЕРЕМХА, чаромха; калакуша. ЧЕРЕН м. чарон, чаронка, чаранок, чаранк/. ручка, аправа. Нож з белым чаранком (тронкам). Чарон у печы, чалавая часьць печы. Ягада вісщь на чаранку, таксама як яблык} груша i кожды ліст. ЧЕРЕП м. галаўная косьць; чэрап, чарапы; чарапкi, пабітыя часьці глінянага ці іншага крохкага начыньня, чарапьі', чарапок