Чал— Челп ЧАЛИТЬ, вяздць, тарнавдць. Окрык-каманда плытнікаў на Нёмане; Тарнуй, прыбівай да берагу, рас. „причаливай". ЧАЛ, вяроўка, якой вадаплаў прымацовуецца да берагу; тарно. ЧАЛЫ Й масьць, палавы. ЧАН м. абручнае начыньне; чоп. ЧАСОВНЯ ж. кашица. Ч А ХН УТЬ, сохнуць, мадзуць, ныднуць. ЧАХЛЫ Й, худ ы, ссохлы, мадзявы, зныдзглы. Ч А Х О Т К А, сухоты; мадуха. (Полацкі пав.). ЧАХОЛ м. наўлога, наўложка. Ч А Ш А, чдра, чдрка, чдрачка. На тых прыспголах сшаялі три чары, А ў першай чары, зялёна віно, А ў другой чары, салодак мядок, А ў трэцяй чары, пшанічнае піва. ЧАШ КА ж. чаўхра, чаўх/рка. Ч А Щ А ж. гушча, гдшча. Ч А Щ Е, часьщ й. ЧАЯТЬ, спадзявацца, чаклць. Ч Е Б Р ЕЦ м. расьціна, набор. ЧЕКА ж. здгваздка. Ч ЕКАН И ТЬ манату, выбівдць. ЧЕКАН, посах з металивым верхам; каўган. ЧЕКАННАЯ работа, кувузная. Ч ЕК О Л Д А otc» шпуля, шпульгд. ЧЕЛ КА у каня, чуб. ЧЕЛН м. човен, чаўно, чаўнок. ЧЕЛО ср. чало, чолььы, чольца. ЧЕЛ ОМ КАТЬСЯ, цалавацца (вітаючыся). ЧЕЛ ОБИ ТН АЯ, паклонная. ЧЕЛ О ВЪ К м, чалаврк, чалавічы, чалавучна, чалавуцтва, чалавучнасьць. ЧЕЛПАН м. насыпная магіла; валатоўка
Дадатковыя словы
кув^зная, мадз^ць, металйвым, чалав^цтва, чалав^чна, чалав^чнасьць, чаўхірка
4 👁