вешываць іх у табэльнын дні, то сяляне называлі іх „повецямі". ФЛАКОН франц. бутэлнчка да пахмяцяў. ФЛАНГ франц. ням. крыло. ФЛЕГМА грэцк. кархав/на, кархацьцу. ФЛЕЦ м. ням. нляст, слой. ФЛИГЕЛЬ нямецк. крыло будоўлі; крыло. ФЛОРА лац. рлсьціннасьць данай мясцовасьці расьц/ниасьць. ФЛОТ м. франц. сабраньне вялікага ліку вадаплавау. ФЛЮГЕР м. нямецк. вгтраўнік. ФЛЮС нямецк. празябная хвароба: пухліна дзёслаў з больлю зубоў; сьмярзо. ФЛЯГА нямец. пляшка, пляха. ФОКУС м. пункт на восі гарбатых i ўкляслых шкел i ўгіблых люстраў, у які зыхоцзяцца праменьні сьвятла; яскір. ФОКУС, незразумелая чыннасьць, абапертая на спрыце i умецтве; штука, штукяр, штукорства. ФОЛ1АНТ м. лацінск. кн/га. ФОЛЬВАРК м. нямецк. засьц*?нак. ФОЛЬГА лацінск. мядзяны ці іншы мзталічны аркуні, таўшчынёй як папера; блісмя. ФОНАРЬ грэцк. ліхтдрня, ліхтлрка; сьвяч:/ўніца, сьвучаўка. ФОНД франц. гатоўка. ФОНЕТИЧЕСК1Й, сызгалосы. ФОНТАН франц. вадал/ў. ФОН, пашанотная частка перад прозьвішчам нямецкіх дваранаў. Гэта частка у славянаў вымаўляецца пан, у босьнійцаў бан, у голядцаў в2 н. у гішпанцаў дон, здаецца у праарыйскую эпоху частка гэта выражала прыблізна тое-ж што нашае сам. ФОН нямецк. франц. аснаўная барзя, па якой шакіданы узор; асноведзь. Па бегай асноьедзі чырвоныя кветкі \ Беійанковічы