Вдохи— Ведро ВДОХНОВЕНІЕ, натхнуньне. Німа ў яго н а тX н е н ь н я ў мове, ў пісаньні. Сьвяты, н а тх н ё ны чалавек. 3 свайго н а т х н е н ьн я нічога ня зробіць, усе скажи ды пакажы. ВДРЕБЕЗГИ, ўдрызг. Ўд р и з гразляцелася акно. У д р ы зг пьяны. ВДРУГ, зрязу, наряз, ряптам, зьнучаку, зьненяцна. ВДРУГОРЯДЬ, ўдругарядзь, ўдвякрат, ўдубальт. ВДУНУТЬ, ўтхнуць, ўдыхнуць, ўдзьмухнуць. Бог ў тX н у ў ў чалавека бсзсьмяротную душу. Ў д ы х н у ць жыцьцё ў жылы. Ў д з ь м у хн у ць зеліва ў вока. ВДУМЫВАТЬСЯ у што, ўдумывацца, удумляцца. Заданьне ня мудрае, а ня ў д у ма ў шыс я не разьвяжаш. Трэба у д у м л я ц ц а у кождае слова. ВДЫХАТЬ што, ўдыхяць. Разам з паеетрам мы у д ых а ем многа староных частак i ўсякаіі жокаці (йспареній). Нябошчыку жыцьця не ў дыхну ць. Ў д ь і х а ць добрыя мыслі ў каго. ВДЪВАТЬ што у што, уста5'ляць у вузкую агворыну i ўцягаць у яе: ўнізяць. Пальца у іголку ня ў н i ж а ш. Нітка ў іголку сама у ніз а лас я. Н а н іза й пацеркі на нітку. Н і з а н ь н е пацеркаў, марудная работа. ВДЪЛЫВАТЬ што у што, умацовываць адиу рэч у другую: ўпраўляць, ўпушчяць, ўстаўляць. У пр а в і ць камень у пярсьцёнак, Ў пу с ь ц i ц ь брус у сьцяну. Ў с т а в і ць сьпіцу у калясо. с ВЕДЕНІЕ (ад,,вадзіць"), вядзужа, кіраўн/цтва. В я д з е ж а спраў. К i p аўні цтва установай. ВЕДРО, ВЕДРІЕ, ясная, ціхая, сухая пагода: погадзь, пагодлівасьць. ВЕДРО, дрэўлянае або бляшанае абручнае начыньне з вушамі i дужкай: вядро. Вядро ўжыванае да даеньня кароў—даёнка, дайн/ца. Вядро з вечкам насіць ў поле страву— рдга, ряжка. Вядро з днішчам зьверху, да дзёгцю— карчяга