Стеб—Стих СТЕБЕЛЬ м. сьцібло, сьціблавш а, сьціблаваты; батаўё', батуг/, сьціблы сочных травяністых расьцін, прыкл. буракоў (бацьвіньне), рэдзькі i інш. пад.; гічы, гічаўу, сьціблы паўзучых расьцін, прыкладам у агуркоў, гарбузоў— цягнуцна ад караня riчы; націва, нац/ньне, нацьва, наць, у расьцін, у якіх няма стабуроў i батаўе ня тоўстае, не буцьвянае, (як у буракоў), прыкл. націва рэпы; стаўбур, пень травяністай расьціны; ладыга, сьцібло апавойнай i лазячай расьціны; каліва, каліўка, каліўцам называецца кождае аддзельнае сьцібло, порасьць ўсякай расьціны. Л ў гародзе на лясе Тры калівы бобу (Нар. прып.). СТЕГАТЬ коўдру, пікаваць; пугай; сьцубаць', сьцябаць, сьцябаньне; хлыстаць. СТЕКАТЬ /хьцякаць, сток,, сточны. СТЕКЛО cp. шкло, шклянны, школка, шклщь, шкл/цца, ш кліць. СТЕКЛЯР м. шкляр— гугва. СТЕКЛОВАРНЯ, шнл рня, ryra. СТЕНАТЬ, стагна ь— наньне, стогн. СТЕПЕНЬ ж. ступень, ступгнны— насьць. СТЕПЕНСТВО титул, ваша, вашэць. СТЕПЬ, бязлесая пусташ; стэп. СТЕРЖЕНЬ, стыржзнь— жн#вы. СТЕЧЕНЬЕ варункаў, зъбег. СТИБРИТЬ што ў каго; збондзіць. СТИЛЬ м. нямец. стыль, стыл£вы. СТИПЕНД1Я ж. лиц. грашавая падмога выдаваная немаетнаму вучню;. стыпэндзія, запамога. СТИРАТЬ бялізну9 праць, прачка. СТИСКИВАТЬ што, сьціскаць, сьц/ск. СТИХ1Я ж. грэцк. небкывая сіла прыроды: зямля, вада, паветра іагонь; стых/я, стых/йны. СТИХ м. вірш, вершаваць— ваньне