СОБРАТ м. пабратым. СОБУТЫЛЬНИК м. снабугэльнік. * СООБЩА прысл. разам, супольна. Супольна у сё робяць. Супольна таргуюць. СООБЩИТЬ што кажу; павідаміць; што з чым; злучкць, злучэньне. СОБЫТІЕ ср. падз?я. У нас з гэтага здарэньня зрабілі цэлую падзею. Гістарычныя падзеі служаць навукай потомству. СОБСТВЕННЫЙ, свой, ўласны, собскі. СОБСТВЕННОСТЬ, ўласнасьць, собіна, собінка. СОБСТВЕННО прысл. ўласьцша. Ўласьціва зямля гэта яму не належыць. СОБСТВЕННОРУЧНО, уласнаручна. СОБСТВЕННИК, ўласьнік—ніца; собнік—ніца СОВА ж. сава, соўка, сав/ны. СОВАТЬ што, суваць, су /о, суеш, сувяцца. Гляджу, аж ён суе мне грыўню ў руку. Ён суваўся да мяне біцца. Ия суйся ў паны, лекаем будзеш. Ш то ты яму там суеш у лапу. Усюды еуваўся шукаючы праўды; торкаць, ткаць. СОВЕРШАТЬ што, даконываць, дакананьне. СОВЕРШЕННЫЙ, дакананы. Дакананы факт. СОВЕРШЕННО, саўс/м, зус/м. Зусім іншы. СОВЕРШЕННЫЙ, які дасьціг высшай дасканальнасьці; дасканольны. СОВЕРШЕНСТВО, дасканальнасьць. СОВЕРШЕНСТВОВАТЬ, дасканаліць—леньне. СОВЕРШАТЕЛЬ, даканяч. СОВЕРШ ЕННОЕБТНІЙ, поўналетні. СОВЛАДЪВАТЬ, абладяць, абладяньне. СОВЛАЧАТЬ з каго што; сьцягяць. СОВМЪЩАТЬ, стоўпіць—піцца; зьмісьціць. СОВМЕЩЕН1Е ср. патоўплівасьць; сумгснасьць,\ суміьслівасьць. СОВМЕСТИТЕЛЬ, спатоўпнік—ніца; сумусьнік. СОВМЕСТНО, сумусна, паспольна. Собр—СовмЪст
Дадатковыя словы
падз<?я, савіны, саўсім, сум^сна, сум^сьнік
5 👁