Случ—Сляга 662 СЛУЧАТЬ каго з кім, turno; злучдць, злучяньне. СЛУШАТЕЛЬ, слухач, слухачка. СЛЫГАТЬ aimo, салгаць, зман/ць. СЛЫХАТЬ шгпо, чуваць, чутно, чутка. СЛЪВА прысл. зьлгва, зьляв/ць. Справа мора, зьлева горы. Захадзі зьлева. СЛЪДИТЬ кагОу ісьці па сьлядох; сачыць (ад „сакмо"—сьлед). Кончи сядлайце, На аблаву едзьця Кунаў сачыці (Ром. 8—9. 113). СЛЪДОВАТЬ за кім; ісьц/. Ідзі за ім. Д ні ідуць за днямі. СЛЪДУЕТ, павінна, трэба, выходзіць; наліжыцца, належыць. Кождаму належыць клапаціцца аб сабе. Нікому не належыцца утыкаць носу ў чужыя справы. СЛЪДОВАНЬЕ, войска, абозаў\ ход, паход. СЛЪДСТВ1Е cp. шуканьне сьлядоў, пазнак, віньг сьлудзтва, сьлгдавацель, сьлгдаваць. СЛЪДСТВ1Е cp. вынік. A вынік з гэтага быў саўсім Яе чаканы. СЛЪДУЮЩШ, наступны, чародны. СЛЪД м. сьлуд, троп, сакмо, ступно. СЛЪЗАТЬ, злязаць, зьлгз—злы. СЛЪПИТЬ што, зляп/ць, злупак. СЛЪПОЙ, сьляпы, слепавяты, падсьлгпы, сьляпуц, сьляпяндзя; невідушчы, невідучы; сьляпунь—муха Tabanus; сьляшць каго9 сьлупнуць, сьлепавокі; няв/сны. СЛЮБИТЬСЯ з кіму злюб/цца. СЛЮДА, слаістае, як шкло правіднае выкопнае луда, лудак. СЛЮЗ, ШЛЮЗ м. нямецк. Schluse; завор. СЛЯГА, тонкае, доўгае бервяно; друк, жэрдзь