Слишк— Слог 660 СЛИШКОМ прысл. зьлшже, л/шне. Гэтага ўжо лішне многа. Ен лішне добры чалавек. Зьлішне ты ўж о на яго нападает. Ш т о зьлішне, той сьвіньні не ядуць. СЛІЯНІЕ ср. зьліцьцу,зьліў. Зьліцьцё, зьліўдвох рж завуць „сутокамі\ Зьліў пачуваньняў i жаданьняў. СЛОБОДА ж. стар, сяліба вольных, свабодных людзей, гэткія слабоды у нас бывалі каля гарадоў i дзеля гэтага найме слабада9 сталася аднасловам прадмесьця. Ужо разагналі маўраў слабоды, люд іх ў няволі бядуе (Обуховіч). Слабаджане, жыхары прадмесьцяў. СЛОВЕТЬ, слывуць, слыву, слыць. СЛОВНО прысл. бытцам, маўляў, мэрам. Бытцам яго на агні пражаць, так. верашчыць. М аў* ляў, маланка бліснула. Мэрам, чорт іх узнасіў. СЛОВО ср. слова, слоўца, слоўка, слаўцо. СЛОВЕСНЫЙ, слоўны. вустны. Слоўная, вустная улова. Але рас. „безсловесный", гаворыцца—бязмоўны. Бязмоўнае стварэнъне. СЛОВЕСНОСТЬ, ycfc «што выражаецца словамі, пісьмом; пісьм?ннасьць, пісьміннік, пісьменніца. СЛОВЬСИТЬ, гаварыць. СЛОВАРЬ, зборнік слоў i выславаў якой колечы мовы; слоўнік, слоўніцтва. Стар.: вакабуляр. СЛОВЕСНО, вустна. СЛОВОПРЕНІЕ cp. спрэчка славамі; словаспрэчніцтва. СЛОВООБИЛЬНЫЙ, многаслоўны. СЛОВОСОЧИНИТЕЛЬ, словатворац. СЛОВОПРОИЗВОДСТВО, словаскладня, словародня, часьць граматыкі, этымолёгія. СЛОВООХОТЛИВОСТЬ, словаахвотлівасьць. СЛОВУТЫЙ, славэтны—насьць. СЛОГ м. склад. Словы зложаны ca складоў. Склад мовы, будова мовы