Рунд— Рус 624 РУНДУК м. татар, крытая паука з векам: лаў*ка, стойка для торгу на рынку; закрытый нары, пад якімі знаходзіцца скрыня для складу рэчаў; скрыня, покубель, аб лаўцы з векам; прыталка, стойка, аб СТОЙЦЫ для торгу. РУНД м. ням. спраўджаньне варты, абход варты; абход. РУНО ср. руно, воўна зьнятая з авечкі на вясну; рунка, зьвіток воўны з аднэй авечкі; рунь, усходы азіміны; рунгць, зелянець, высыпаньне зелені перад зімой. РУНЫ ж. мн. старадаўныя скандынаўскія надпісы, літары высечаныя на камянях; руны, рун/чнае пісьмо. РУПОР м. морск. гавориая труба; туба. РУСЬ ж. найменьне разбойніцкага скандынаўскага племя, якое ў IX стагодзьдзі падбіла часьць усходна-славянскіх плямен i заснавала зачаткі дзяржавы, якая разраслася ў Расійскую імпэрыю. Тэрмін Русь быў пёранесен на ўсе славянскія народы над якімі панавала дынастыя Русаў, у тым ліку i на народ, племя Крывічоў. Пасьля прыняцьця Русамі хрысьціянства, якое пашыралася пад найменьнем веры русаў, імя русь стала азначаць дзяржаўную i веравызнаўчую прыналежнасьць. У гэтым (веравызнаўчым) сэнсе ужывалі найменьие Русь многія нашы пісьменьнікі XVI ст., прыкл. Фр. Скарына, Тяпінскі i інш. РУСАЛКА ж. мітолёгічная жаночая постаць, якая жыве ў вадзе i толькі на сяродлёцьце выходзіць ў лясы i пасевы збожжа. Народ іх выабражае стройнымі дзяўчатамі з доўгімі русымі валасамі; яны заклікаюць да сябе маладзеж, дзяцей i зашчакачываюць да сьмерці— русалка; у горадзеншчыне— казытка; русальніца, тыдзень пасьля Сёмухі. РУСЛО, усякі ператок цечы па ўпадзіне, жолабу; уся шырыня i даўжыня цячэньня ракі, рачное нарыта, лагво; ручво, лагво. РУСЫЙ (аб валгсах), сьветлавалосы* русы, pycaвалосы