Обремен—Обризгиз ОБРЕМЕНЯТЬ каго, чым; накладаць на каго цягар; ацягчдць, ацягчаньне. ОБРЕМЕНИТЕЛЬНЫЙ, уцяжл/вы. Уцяжлівыя варункі. ОБРЕЧЬ каго, празнячыць, пасьвяц/ць, ахвяраваць. ОБРИТЬ каго, агал/ць, аголены. ОБРИСОВАН 1Е ср. абрысоўка. ОБРУБАТЬ што, абсякдць, абсякдцца, абсечаны, абсгчнік, абсякднец. ОБРУБОК м. кавалак адсечаны ад цэлага; тое, што абсечана з усіх старой; абсяканец, воцяпень; цяльпух, цяльпушок, цяльпушка. , Цяльпушок* кавалак адсечаны ад цэлага, нешта вычасанае з цэлага. Люлі, люлі Цяльпешыку, Звару табе кулешыку: I яечнага i смачнагау Аўсянога, прасячнага. (Казка аб тЦяльпешыкуи Дзісна). ОБРУБКИ, астаткі, адпадкі ад сячэньня* поцяннік, поцяпкі; аскромкі, трэскі. ОБРУГАТЬ каго, аблдяць, аблдяны. Другі пахваліць горш чым аблащъ. ОБРУЧЕНЬЕ ср. заручыны. ОБРУЧАЛЬНЫЙ пярсьцёнкі, заручныя. ОБРУЧЕНИК -ЧЕНИЦА, заручнікніца. ОБРУШАТЬ што, рыючы зваліваць; абрындць. абрындцца. Абрынуўся бераг ракі, скрай гары. Абрынуўся дом, абрынулася сьцяна, страха. Лёд абрынуўся i ледзъ мы не патапіліся. Ен спохапу ды са злосьці тэй на мяне абрынуўся. ОБРЫВАТЬ што, акапы ваць. ОБРЫВАТЬ што, рвучы аддзяляць; абрывдць, абрывдньне, абарвдць, абарвднец, абрывак, абрыўны. ОБРИЗГИВАТЬ каго, што; аньфсківаць; аб* рызгаць, абрмзнуць