Мутить—Мыта сьмяцьц#, сумгцьце, сумутнік, сьмяц/ць; у Biтабшчыне кажуць яшчс,— шума, шумутнік, ш ум іціць. МУТИТЬ, муцщ ь, мутны, мутнуць, муць, мутаўгя, мутаўка, мутасьвег; бузавдць, збузавяў. Рабіцца нядобра, пазываць на воміт; нудзіць; мутліць, мл/ць. МУХА ж. радавое найменьне двокрылай жамяры; муха, мушка, мушыны. МУЧИТЬ, мучыць, мучаны, мучанык, мучыцель. МЧАТЬ наго, хутка унасіць; унас/ць, нясьц/ся, нясіцца; смыжыць. МЫЗА ж. татар; лутнішча, палуцішча. МЫКАТЬ, часаць пяньку або лён на кудзелю, часдць; цягацца па сьвету, гора цягаць, бядаваць* смыжыць, гаравяць. МЫЧКА ж. кузлачок кудзелі з якога выцягаюць нітку; смычка, смыкаць. МЫЛО ж мыла, мыліць, мыльны, мылкі. МЫСЛЬ ж, усякі чип розуму, думка, подумка* МЫСЬЛЬ, МЫСЬЛІЦЬ, МЫСЬЛІ, МЫСЬЛРВЫ. мыс ж. высунутая клінам часьць чаго колечы; суша высунутая тарой, языком у мора; суга, сузок. МЫТНИК або МЫТАРЬ, урадовец які зьбірае падаткі; мытнік, мытніца, камора мытная; стар: куноўмец: Оже оурветь Немьчиць бороды бояриноу или коуноемьчи, дата емоу 5 грив, серебра (Смален. грам. 1230). Цяпер ў народзе слова зьневажлівае: кунойміт. Кунойміта гэтага с хаты вы га ню. Куноймя братка куноймя, Аддаў сястру з дамоўя! Прадаў сястру беляначку, У чужу староначку. МЫТА стар, падатак.* мыта кун/ца. Паводле граматы князя Васіля Іванавіча Смаленскага (1514), відаць, п т) былі— кунійа міравая i свадзебная: А мировая куница и свадебная имати по шти гро22 12. Зак