М ерк— Метеор \ ЛМЕРКНУТЬ, цяіхямнець, траціць блеск; тускнуць, тусну ц» тусьнгдідь; сьвянуць, сьвялы. МЕРКУР1ИM. t. грэцк. міт. імя грэцкага бога торгу i промыслаўіў: Марку ры. МЕРТВЕННЫЙ,Й, мярдьв/сты. Мярцьвіста бледны. МЕСТЬ, адплатата злом за зло; помета, месьдужа, мсьд/вы, мсьд/дь|ь, помставаць, мсьц/цель. МЕССА ж. катугаліцкая абедня; імшд, імшдльны, мшальны. МЕТАТЬ што, кідаць з розмаху; шыбддь, шыбнудь; шпулядь, t шпур гадь, шпурнуў; лукддь. МЕСТИ што, зямятаць; мясьд/, мяд?, зьмятадь, зьмгдіны. МЕТЕЛЬ ж. віхкор ca сьнегам; мяд?л! да, замець, шугавуя, куддса*. МЕТЛА ж. веенік на кійку; мятлд, мяцёлка, мясьд/, замятддьіь; мятл/дда, раешырацца мятлой. МЕТАЛЛ*, лац.. выкопная цьвердая матэрыя якая паддаецца куцьці ю: зялеза, медзь, золата, цына, серабро, i інш.; ко\ў, козік, ковы, каўляны, каўляв/сты, ковакоўньы, ковал/тны; мэтдль, мэтал/чны, мэталгвы, мэтаіл/сты. Камяні, якія не паддаюцца каваньню дзеля евваей крохкасьці называюцца „крушцамИ. МЕТАФИЗИКАў ж. грэцк. навука аб не рэчаістым (не матэрьяільным) сьвеце, аб духо)гным, што вышэй зямной пірыроды, што не падлягае човам чалавечым, а толькі аднэй яго умысловасьці; мэтаф/зыка, мэтафіз;ычны. МЕТАФОРА грэцк. перанос простага значэньня на су коснее ў рыторыцы; мэтдфара. МЕТЕОР м. што праяўляецца у атмосфэры; дождж, сьнег, град, бура, падаючыя камялі; мэтэор; мэтэоролёгія, навука аб зьявішчах у паветры. МЕТЕОРОЛИТ м. арэололіт, мэтэорны або паветраны камень, мэтэорол/т. Ясны, агністы сьлед