Ледок—Лепетать 302 Л Е Д О К ОЛ м. ледалом. Л Е Д Е Н Ъ Т Ь, ледавуць. Л Е Ж А ТЬ агульн. слав, ляжяць, ляжяньне; лягдць, лягди зн. лажыся; ляждчы, ляждк, лужлівы, лужань, лежабок. Л Е З В Е Е, Л Е ЗВ ІЕ, вострыва нажа; лязо, лязовы; лязавяць, вастрыць на рэмяню. о Л ЕИ Б ням. тэрмін да адзппчаньня прыналежнасьці да асобы пануючага: леііб-гвардзія, леііб-гусары, лейб-медык i інш. о Л ЕЙ Т ЕН А НТ м. ням. другі афіцэрскі чын, роўны капітану. Л ЕК А Л О ср. вырэзкл для зьнешніх абрысау рэчы; крывая лінейка для крывалінейнага крэсьленьня; пастдтка, пастдк. Вырэж сабе постатку на2І да крэсла з ценкай дашчэчкі. Сталярскія пастакі. Л ЕК А РЬ м. першая вучоная ступени якую атрымліваюць у Pacii студэнты мэдычнага інсіытуту, другая — док тар мэдыцыны. У нас лекарам называюць ўсякага доктара, які „лечыцьи. Л ЕК А Р СТ В О ср. усякае знадабьбе якое служыць да лячэньня; лякярства. Архаічн. i народн зульле. Л ЕК СИ К ОН м. слоўнік. Л ЕК Т ОР м. фр. той хто чытае лекціі; луктар. Л ЕЛ ЕЯ ТЬ наго, пелягаваць. Л Е М ЕХ м. сашнік; лумеш, лемяшы. Л ЕН м. ням. кннзства незалежнае уходзнчае ў слад дзяржавы на вядомых варунках; лен, лунны, луннае права. Л ЕН Т А ж. тасумка; стугя, стужка, стуж ачка, стужкав/сты. ЛЕН м. расьціна Linum utitatissimum; лён, лянок, лёнчык, ільнь/, ільняны. Л Е О П А РД м. зьвер Felis pardus; леапгфд. Л Е П Е С Т О К м. лісьцік кветкі; п ял ю стрк, пя люстковы. Л ЕП Е Т А ТЬ што, гаварыць па дзіцячаму; зю
Дадатковыя словы
з^льле, л^жань, л^жлівы, л^ктар, л^меш, л^ннае, л^нны, ледав^ць, лечыцьй, лягдй, стужкавісты, тас^мка, ільньі
2 👁