Латунь- -Лгать 300 лётуе, наша гаепадынька паходжуе. Ранная ласьвіца, Божы ппсол. Л А Т У НЬ ж. жоўтая медзь, мяшаніна медзі з цынай; мосяж, масяжовы. ЛАТЫ ж. мн, мутллічнан. зазвмчай сталёвяя випратка; броня. Суцэльна каваная броня —панцыр; сталёваи сетка капіуляй—кальчуга; са сталёвых бляшак луской нашытых ни скуру - куян, куя к; з дрэўляных дручкоў круг стану i з каваиым наплечнікам— калантыр, калантач. калатыр. Л АТЫ Н Ь ж. лацінская мова i граматнасьць; лац/на, лац/нчына. Л А Ф А ж. удача, шчасьце; лахвя. Л А Ф ЕТ м. гарматны иаставоц. Л АЦ К АН м. ним. адвароты на грудзях ў дубальтоукай вонратцы, закарвяшы. Закарвашы грудныя i рукауиыя калі рукавы адягнутыя маюць канцы. Наш патч заўсёды носіць кветку ў закарвашы. Л А Ч У ГА, Л А Ч У Ж К А ж. чуваш, халуж ка. Ж ыў ён у ліхоіі халужцы. на канцы вёскі. Стаіць сабе ха лужка на курыннай ножцы (Саколка). Л А Я Т Ь, крычань як сабака; гоўкаць, дзяўкаць; брахяць, броша, брзх, брзхча, брахтун, брахун, брахунуц, брахл/вы; зьвя гац ь,зьвя гае, зьвягча. Дзяўкаць, адпавлдае рас. „тявкать". А сучачка дзяў, (hяў! Воўк сабакі не баіцца, ды зьвягі ня любіць. Брэша як сабака. Брахлівага сабакі ніхто не баіцца. Л ГА ТЬ каму што, ілгяць, хлус/ць, ман/ць, кл/одзіць. Ілгаць, гаварыць ннпрауду, сьвядома перакручаць праўду. Хлусіць, маніць, лгаць жартуючы, насьміхаючыся, выдумляючы няпраўду цікавую, або забаўную; памыляць каго колечы маной. Мана, безпадстаўная няпраўда, лганьнё, чыста здуманае здарэньне, фантазія. Клюдзіць, крывіць выкручацца няпраўдай, мыляючы слухача фальшывымі або пад~ тасаванымі даннымі; гавораць аб заблутанным зайчыV! тропе „наклюджана", „наклюджаны сьлед", золутаны. Ужываецца такжа ў значэньні крывадушыць. Клюдзіць дзеўка, праўды ня кажа
Дадатковыя словы
брахлівы, брахун^ц, зблутаны, кліодзіць, лаціна, лацінчына, м^тллічнан
2 👁