Кукла—Куна 294 КУКЛА ж. лялька. КУКОЛКА ж. жамярыца ў пэрыёд апошняй стадзіі свайго разьвіцьця; першая— яечка, другая— вусень, вусьніца, трэцяя— каўійак, кауьианка, чацьвертая— мятлік. КУКОРАЧ прысл. кукарэчмя, ад „кукры" часьць нагі ад клуба да калена. КУКУРУЗА ж. расьціна Zea mais; какорыца. КУКУШКА ж. птах Cuculus canorus; зязюля. КУЛАК м. агульн. слав.; кулак, кулачок, кулачыць. КУЛЕБЯКА ж. пірог кіслага цеста с кашай, капустай, мясам*; кулуш. КУЛИНАРНЫЙ лац. датычны стравы i яе прыгатаваньня? кулінарны. КУЛИСА ж. фр. адна з абцягнутых палатном i размаляваных бочных рам у тэатры; кул/са, кул/сы. КУЛИЧЬ, вялікодны пірог з прыправамі; баба, бабка. КУЛЬ м. рагожавы мех; рагазунь. Па нашаму куль зьвязка саломы. КУЛЁК м. мяшок, торба з пакрыўкай i завязкай, можа быць шыта з рагазы, бяросты ці палатна; клу/нак. Ён убіў у неба гвозд, павесіў свой клунак (Серж п.ст р. 1). Клункі з таварамі злажы у Лубянку. Ўзяў клунак на плечы i пашоў ў дарогу. КУЛЬМИНАЩЯ сьвятла. лац. мейсца дасьціжэньня найбольшай вышыні; прыцін, кульмінація. КУЛЬТУРА ж. фр. выраб зямлі i дагляд за расьціной; асьвгта, адукація, культу/pa, культу/рны. КУМИР м. выабражэньне постаці паганскага божышча; стод, балван, балвахвальнік. КУМ м. КУМА ж, кстоўны, хросны бацька, матка; кум, кума, кумаваць кумоўства, кумотра. Иж е поймет куметру (Срезн.). КУНА ж. зьвярок Mustela; кун/ца, кун/чнік; кунуць пасьля ліняныая абрастаць поўсьцю, дабрэць