Кукла—Куна 294 К У К Л А ж. лялька. К У К О Л К А ж. жамярыца ў пэрыёд апошняй стадзіі свайго разьвіцьця; першая— яечка, другая— вусень, вусьніца, трэцяя— каўійак, кауьианка, чацьвертая— мятлік. К У К О РАЧ прысл. кукарэчмя, ад „кукры" часьць нагі ад клуба да калена. К У К У Р У З А ж. расьціна Zea mais; какорыца. К У К У Ш К А ж. птах Cuculus canorus; зязюля. К У Л А К м. агульн. слав.; кулак, кулачок, кулачыць. К У Л ЕБ Я К А ж. пірог кіслага цеста с кашай, капустай, мясам*; кулуш. КУЛИ Н АРН Ы Й лац. датычны стравы i яе прыгатаваньня? кулінарны. К У Л И СА ж. фр. адна з абцягнутых палатном i размаляваных бочных рам у тэатры; кул/са, кул/сы. КУЛ И ЧЬ, вялікодны пірог з прыправамі; баба, бабка. К У ЛЬ м. рагожавы мех; рагазунь. Па нашаму куль зьвязка саломы. К У Л Ё К м. мяшок, торба з пакрыўкай i завязкай, можа быць шыта з рагазы, бяросты ці палатна; клу/нак. Ён убіў у неба гвозд, павесіў свой клунак (Серж п.ст р. 1). Клункі з таварамі злажы у Лубянку. Ўзяў клунак на плечы i пашоў ў дарогу. К УЛ ЬМ И Н АЩ Я сьвятла. лац. мейсца дасьціжэньня найбольшай вышыні; прыцін, кульмінація. К У Л Ь Т У Р А ж. фр. выраб зямлі i дагляд за расьціной; асьвгта, адукація, культу/pa, культу/рны. К УМ И Р м. выабражэньне постаці паганскага божышча; стод, балван, балвахвальнік. К УМ м. К УМ А ж, кстоўны, хросны бацька, матка; кум, кума, кумаваць кумоўства, кумотра. Иж е поймет куметру (Срезн.). К У Н А ж. зьвярок Mustela; кун/ца, кун/чнік; кунуць пасьля ліняныая абрастаць поўсьцю, дабрэць
Дадатковыя словы
клуінак, кул^ш, культуіpa, культуірны, куліса, кулісы, куніца, кунічнік, н^ць, рагаз^нь
6 👁