Круж—Крутой 290 К РУЖ И Т Ь, рабіць круг; Зямля кружыць голуб кружыць, віецца кругом; Табака гарэлка кружыць галаву. Кружыць, кружыцца, кружэньне. Кружэньне галавы. К Р У Ж Е В О, рубкаваная (плеценая кручком з Hiтак) уаорыстая стужка; карунка, фарбота ф а р -' ботка, анталяжа. Анталяжамі называюць белыя, ценкія пляцёнкі, якія служаць да абшываньня бялізны, чашлоў i інш. Карункамі i фарботамі,— пляцёнкі служачыя да аздобы вопраткі, прычым фарботы рожняцца ад карунак колёровымі ўзорамі або аздобамі з камянёў i бліскучак ды махрыстым брыжом. Прыкладам, росшыўка у наўлечцы кару нковая, але посьцілка якая абшыта карункой з кутасікамі будзе ўжо фарботная,—фарбота. К Р У Ж К А ж кубак, конаўка. \ К РУ М 3 А ж, зялезны крук які злучае штэмпаль (,поршень") з цягой; кавяля. К РУЖ И ТЬ, кружыць, каламусіць. К РУ П А ж. крупы, крупіня, круп/нка; круп/ць, крупн/к, крупуня, страва з круп. * КРУПЧАТЫ Й, крупавяты; крупавятка, мука буйна молатая. КРУПНЫ Й, буйны, буйнуць, буйніня, буйнавяты. КРУП м. лек. дзіцячая хвароба; круп. К РУТИ Т Ь што, круцш ь, вярцуць. Аб нітках— сучыць. Аб вяроўках— в/ць. Круціць галавой, духамі. Круціць машину, корбу, дзірку сьвярлом. Верчіць вецер пыл па вуліцы. Верціць у руках мыла. Круці-еярці, а трэба памярці. Ен хона скруціць пазычаныя ў мяне; гроши. Круцуль, тое што зьверчана, скручана з чагосьці i тое, што „скручана", неаддадзена. Крынджы, крынджялы, рэчы гнутыя, кручаныя. К РУТО Й, крэпка зьвіты, зсучаны; туг/, сукряты. Туга зьвітая вяроўка. Пасукраныя ніткі,— перасу чаныя. Густы, ня рэдкі: густы; аб яйках -н а цьвурда, цьвёрда, не наўзьмяч; аб цесьце—тугое. Туга замешаны хлеб. Не пахоны, не палогі
Дадатковыя словы
буйн^ць, вярц^ць, віць, калам^сіць, круп^ня, крупнік, крупінка, крупіць, круц^ль, тугі, цьв^рда
2 👁