Конвул—Коновалить КО Н ВУЛ ЬСІЯ ж. лац. лек. сутарга, сугаржка. К О Н ГЕСТШ ж. лац. лек. прыліў крыві да якой часьці целя; зяхлакь. К О Н ГЛ О М ЕРАТ м. лац. мяшанша. К О Н ГРЕС м, лац. зъез&. К О Н Д ЕН СА Т ОР м. лац. прыладада згушчаньня; згустятар, згустыр. К О Н Д И Т ЕР м. лац. ц ук ў н ік, цукерніцтва, цукурніца. КОНДИЦ1Я ж. фр. умрва, забавязаньне; гаворыцца аб лекціях вучыцеля у прыватных дамох: У яго ё'сьць кодыціі. выехаў на кондыціі. К О Н Д РА Ш К А м. крывавы або нэрвовы параліж; паляруш. Каб це паляруій скруціў. конайтный сьпісак фр. запісі аб паступаньні i здопьнасьцнх; паводчая ведамка. К О Н Д У К Т О Р м. лац. правадн/к, павадыр. К О Н ЕЦ м. агульн. слав, каніц, кончык, канчдр. канчлк, канчд, к'анічны. канцавы, канчдтны. канчдвіна, канчдтка, канчатковы, канчяць, кончыць, канчдльны, канчднш, канчднскі, канцавдты. КО Н ЕЧН О прысл. ' копчъ, ачкзлечы, ведама. КОНИЧЕСК1Й, кучмавдты. К О Н К РЕТН О Е лац. паняцьце уяўнае, рэчавістае. К О Н К У РС м. лац. спабор, спаборніцкі. К О Н К УРЕЩ Я ж. лац. спаборчывасьць. К О Н К УРЭНТ м. лац. спаборнік, спаборніцкі. КО Н О БЬ ж. конаўка, коўш. КО Н О ВАЛ И ТЬ, канавдлаваць, канавдл; лягчди, лягчъ/ць..Але, ось, быў у нас лягнай. звалі яго Нічыпарам... бивала падыдзе к жарабцу, пагладзіць яго па азадку,— той i стаіць як укопаны." (Сержпут. 47). Валох, валошыць. 10. Зак
Дадатковыя словы
канічны, лягчдй, лягчъіць, праваднік, цук^рніца, ёсьць
3 👁