Кожевник—Коклюш 2ЬЬКОЖЕВНИК м. майстар які вырабл'ўе скуры; гарбяр, гаролрскі, гарбярства, гарбаваць; скурдль, скуряласкі, скуряльнік, што вырабляе цьверлую скуру; кажяр, кажднік, што вырабляе касматып гкуры. Аддаў гпрбару у гп р б а р ню выгарбапаць скуру на боты, а ён мне скураль з яе зрпбіў. Нпжартк наш псуе то ль к i пучины. КОЖУРА /г. расьцінааа скурка на пладах; скажурка; шалуп/ньне, шалупка, шалупа? лузгя. Наскрайалі пэлае в ядро шалупіньня з булъбы, цыбулі Скупы шалупінкі шкадус. Палузгай гарох, а лузгу ссып у памыйніцу. Боб мае цьвёрдую скажурку. Арэхі лузгаюць i лузгу палюць. КОЗА ж. агульн. слав, казя, каз/ца, козна, каз?л, козьлік, каз/ны, казуля; дзікая каза, сарна; козьліцца, упірацца. не паддявацца, злавацца; казыт'/ць, шчяклтаиь, курцікяпь разстаўленымі пальцами казлы драць, ванітавлць, рыгаць, варацань. КОЗНЬ, КОЗНИ, хітрасьці, злоМэтныя подступы; подступи, няпасьці. КОЗЫРЬ м. у картах: козырь, казырны, казырлиь. КОЗЫРЕК мстрэшка пры шапцы, ад сонца; казырок, КОЙКА ж ложка, ложа. Ложка, ня лыжка ....служыцъ да спаньня, а не да ежы. КОКОРА ж. бервяио з каранішчам загнутым каленям ля будяваньня вадаллавау; кн/ца, вакорына, вакора, касапуліна. КОКАРДА ж. фр. стужка зложаная петлямі i зборклмі; кукарда, кукярдка. КОКЕТКА ж. фр жанка якая баламуціць мужчын, крэпка старецца падабацца. баламутніца, баламутка. КОКЛЮХА ж. драуляны пабавень да разьбіваньня кямо5' зчмлі; кука,* кок&иь, кокнуць. КОКЛЮШ м. фр. дзяцінная хвароба, кашаль з удушшам; коклюш, кыхтар (Шарашэва