Кисл—Клавиш 258 пачуцьцё. Яблакі кісьлякі нейкія. Кіслага німа tu то кісьліць. Кіслаць, к і сл адзьвыражае тое-ж самае, што rr расійску „кислота", „кислоты". Kicлацю вьіпаліў барадаўку. КИСЛОРОД м. кіслатвор, кіслатворны. КИСЛОСЛАДК1Й, кісласоладкі. КИСЛИЦА ж. расьціна Oxalis acetonella; зайча капуста, к/шніца. КИСТЬ рукі, пясьць; корсьць, (корх); мсьгярская—пзнзаль, квач, квдчык, квясьцік; ягад— грозьдзь, грозьдзі; гцаблі—цаўё, цэўка; пры naясе пучок нітак для аздобы— кутдс, кутдсы, кутдсік. Добрага пэнзаля абраз. Квачам беляць сьцеHV, малююць платы, але квачыкамі называюць i малярскія пэнзлі. Цэлымі грозьдзямі зьвісаюць парэчкі. Кутасы зьвісаюць з чырвоных шнуроў. Т\аяс без кутасаў, што сабака без хваста. КИТЕЛЬ м. ням. палатняны летні мужскі надзетак; кулёк. КИТ м. грэцк. морскі млекасытны зьвер, бывае аграмаднага ўзросту; кіт. КИЧИТЬСЯ, пышдцца, чвдніца, курбучыцца. КИШКА ж у агульн. слав, кішка, кішкаваты кішэчны, кішэчнік. 3 жалудка кішкі пачынаюцца дванадцаціпальцнай кішкой, шкаладой;далей ідуць тонкія кішкі або ьилункі; пераходзяць у тоўстую кішку або кіндзюк i канчаюцца кезаўкай або высрарожнай кіійкой. КИШМИШ м. гатунак дробнага вінагрозьдзя. у якім німа прыкметных костачак; размнкі бяз костачак. KIOCK м. турэцк, лубянёк, лётамка для дробнай прадажы; лутамка. КЮТ м. ківот. КЛАВИШ м. асьверчык з малаточкам пры фартапіяне—кляьіш, клявішы, клявятура: пры гармоніцы—клыпаг/, клыпажок, пры клярнэце—затамкі, затамні