Бала—'Балло 14 піла. Вага ne p а ас ь ее рыла с я на мой бок. Трэ, пастаещъ асьвер при студні. Б А Л А СТ м. франц. пясок, каменьня, жвір насыпаныя ў кодаб карабля дзеля астоістасьці aro; цяжво, цяжыва. Б А Л А Х ОН м. татар, верхняя летняя сялинскаи вопратка, найчасьцей з палатна; насоў. Б А Л Б Е С м. аболтус. Вун які аболтус выпишу з яго. Л упі яго аболтуса гэтага. Б А Л Д А ж. дрэўляная даўбешка, рознай формы; даўбушка, якую ужываюць сталяры, бондары. Дравасекі да шчапаньня дроў ужываюць пабойню, даўон/о, цяльпягу. Да разьбіваньня камоў зямлі ўжываецца кука i ад ея паходзяць словачыны— кокаць, кокнуць, ударыць. Целяпуй, цяльпух, чалавек няўдалы, нязручны. Пабойня, чалавек тупы: што ўбіў, то ўехаў. Д а ў б н я, гаворыцца аб згрызлівым, надаедлівым чалавеку. Б А Л Д А Х ИН м. італьян. запона над ложам, седзішчам, пасадам; пераносны ўжываецца дзеля урочыстых працэсьій; бальдахш; полаг бывае над ложам. 1 / Б А Л К А ж. ням. больна, бярно, маціца. Б А Л К А татар, лог, разлог, сухадол, яр. БАЛ К ОН м. вісячы ганак з балясамі, або выступ на зьне дому; стар.: гаўбуц, галубуц; бальной, паладок. Б А Л О В А ТЬ дуроць, кудашыцца; псаваць што дурэючы, цдцкацца, зцдцкаць. Даваць патачку, патакаць; ідесьціць, пястун; разбязурываць. Р а зб я з у р а н ых рабят у хатыль бярэ (Нікіфороеск). Р а з б я з у ры ліся, што ратунку няма. Р а з к у д а ш ы л і с я i с.упыну німа. Будзеш к у д а ш ы ц ц а ты датулъ, пакуль пугай ня зрэжу. Мамчын сы нок-пяст у но к. Як р азпешч аны, то i разбэшчаны. БАЛЛ м. азначаньне постунаў у навуцы ў пражцы; ведамка. Б А Л Л О ТИ РО ВА ТЬ, галасаваць
Дадатковыя словы
галуб^ц, гаўб^ц, даўб^шка, даўбн/о, даўоніо, целяп^й
9 👁