Карат— Каркать 250 КАРАТ м.усх. адзінка вагі для дарагіх камянёў, між 3 i 4 гранаў; карат. КАРАУЛ м. людзі пастаўленыя да пілнаваньня; будынак дзе памяшчаюцца пілнуючыя чаго людзі; варта, вартаўн/к, вартавяць. КАРАЧИТЬ tamo, каго; адпіхаць, адсуваць назад; наўзэдзь пхацца? атступаць, не датрымліваць слова; паўзьці ракам, скукярэчыўшыся; вакрачыць, вакрачыцца, вокрач, вокраччу, вокрачма. Вокрачмя ўпхнуўся, ўпоўз у хату. Чаго-ж ты вакрачышся калі гэткі сьмелы. Вокрач дамоў прыпоўз, зн. ракам. КАРАЧУН м. міт. мужское уасобленьне сьмерці (жаноче— Марвя), цар цемры i падысподнай; зімовы паварот сонца 12 сьнежня; Марат. КАРГА ж. варона. КАРДА ж. драцяная шчотка з збубьбямі праткнутымі скрозь скураную капку, да часаньня воўны, а такжа да надзіраньня кутра (ворсы) на сукне; грь/мпля, грзоліцы, гроблы. КАРЕ ср. франц. шыхт войска чатыракутнікам, абліччам на ўсе чатыры староны. КАРИКАТУРА м. фр. рысунак які па зьместу выражае насьмеілку; карыкатура, карыкатурны, сьмешны? карыкатурнік, хто рысуе карыкатуры. КАР1АТИДА ж. грэцк. будаўніч. выабражэньне чалавека пастаўленае замест стаўба.Дкалюмны); карьятыда. КАРІЙ масьць, чорны, кары. Кары конь, карыя воны. КАРКАС м. франц. шкілет, кодаб чаго; драцяная форма дамскага капелюша; суклат. Навесь якую дзярміну, ці лахмат на суклёт, вось табе i будзе патароча, пужаць верабьёў з канаплёў (Боркавічы). Каб добра трымаўся стог трэба сьпярша паставіць суклёт i намасьціць падвалу ды ўмацаваць стажар (тост). КАРКАТЬ, крычаць падобна вароне; каркаць