Калор— Камка жлукцень, ці жлуктовая соль; вуглякісісты калі, чысты паташ;— каль КАЛОРИМЕТР м. прылада для памеру цеплаты; цепламур. КАЛОША ж. ніжняя часьць гасьцяў, штаноў ад кятуркі да ступы; ногаўка, калоша. Абутак паверх бота, чаравіка ад сьцюжы ці мокрасьці; галет ы. КАЛУГА ж. лужа, лужына. о КАЛЬЩИ м. лац. мэталь, які становіць хімічную аснову вапны; кальцій, вапнік. КАЛЯКАТЬ с k i m аб ним (татар: калайдакать); гукаць. КАМАХА, фарол i жывёлка якая выдае чырвоную фарбу; чэрвень, кармазын. КАМБАЛА ж. плосмая морская рыба; сухабочыца, палтус. КАМЕДЬ ж. расьцінны, дрэўны клей; галбан; з польска: гума. КАМЕЯ ж. грэцк. камень з выпуклай разьбой; стараветная, антычная рэзьба па камяню; камэя. КАМЕНЬ м. агулън. слав, камень, кам?ньня, камян/сты, камянка, камянуць, камуць, камянаваць, камянар. КАМЕРА ж. лац. сьвятліца, пакой; камора. Камора мытная, камора судовая. У агнястрэльнай прыладзе пустаць ў пятавой часьці куды кладуць набой; пустыль, пустля. КАМЗОЛ м. бязрукавая кароткая вопратка напрананая пад верхнюю вопратку; камізэлька, куртка (ад „куртатьГ, кароткі). КАМИЛАВКА ж. нагалоўнік адмена шапкі, якую носяць мніхі пад клабуком; падкапак, камілаўка. КАМИН м. сярэдняя паміж загнетам („очагом ") i печчу; печ з аткрытым усьцям i простым комінам; груба, грубка. Старасьвецкія грубы служылі у нас да ацяпляньня i асьвятляньня адначасова. КАМКА ж} шаўковая тканіна; адамашак