Изволить—Изголовок ИЗВОЛИТЬ на што; дазволіць, хацець вымагаііў; ж адаць. Пан гэтага не жадае. ИЗВОЛЬ, ИЗВОЛЬТЕ прысл. рач, рачыць. Ранце за сталы цісовыя, абрусы бялёвыя (вяселънае запрошаньне гасьцей). ИЗВОРАЧИВАТЬСЯ, выварячывацца, вывяртацца. ИЗВОРОТЛИВОСТЬ, вываротлівасьць. ИЗВОРОТ м. выкрут. Зн ай шоў такі выкрутку. Выкруткамі перабіваецца. ИЗВОРОТИТЬ, вывярнуць. Вывярнуць (выкруц'щь) ката хвастом. ИЗВРАТИТЬ, ИЗВРАЩАТЬ каго, што; перакручываць, вызварачываць, выпачаць. Перакру ціў вызьвярнуў факты. ИЗВРАЩЕН 1Е ср. выпачаньне, Выпачаны смак, характар, обычай. ИЗВЫКАТЬ, прывыкаць. ИЗВЪДЫВАТЬ што, дазнаваць. Не дазнаўшы броду ня сунься ў воду. Цазнаны прыяцель. ИЗВЪРИТЬСЯ, зьнявурыцца. ИЗВЪСТ1Е ср. вудамка, чутка, нав/на, з ь в о стка. о ИЗВЪСТНЫЙ, врдамы, вядомы. ИЗВЪЩЕШЕ ср. павядомленьне, наказ. ИЗВЪТ м. данос, вызвед. Вызведамі займаецца. ИЗВЪЧНЫЙ, справечны. Справечны жыхар краю. ИЗГАДИТЬ што, зг/дзіць, заг/дзіць. ИЗГИБАТЬ, вызгібаць, вызгіб, вызг/бісты. ИЗГНАИВАТЬ, згна/ць. Згнаіў пяньку ў сажалцы. ИЗГНАН1Е ср. выгнаньне. На вьігнаньні памер. ИЗГОЛОВОК м. узгаловак, узгалоўе. б е л ь ш к а, з а к о с ь н ік а ў i ін ш." (К р а ч к, ст р