ал уст—Зардеть АбАут ала чу ж а с тарана, Абмачылі Орсоны сьлёзанькі (Бых. пав.). ЗАПУСТЪШЕ ср, запусьцуньне, запусьце-. ласьць, спусташэньне. ЗАПЫРЯТЬ, задж гаць, заджгалі. ЗАПЫХАТЬСЯ, задь/хацца, засапсьц/ся, засопся. Аадыхауся, засопся паку ль дайпиоу. * ЗАП 'ЬВАЛО, той хто запявае; запуўшчык, пачынальнік. Наша плата невялічка: Пачынальніку капу яец, Капу яец, коўш гарэліцы. (Рагач. пав.). ЗАПЪВАТЬ, пачынаць песыш; запяваць, запуўка, запуўны. ЗА11ЯСТ1Е, верхняя часьць рукі што злучае далонь (пясьць) з лакцявымі суставамі; прыцэўка. Прылада aa зашпіляньня: зашпілка, сушпілка, манзлька. ЗАПЯТАЯ ж. пісарскі знак (,); закамка. У граматыцы Тарашкевіча: коска. ЗАПЯТНАТЬ што, запляміць, заплямлены, заплямленьне, запляма. ЗАПЯТОК м. задняя часьць бота якая акружае пяту; запятнік. ЗАРАБАТЫВАТЬ што, зарабляць, заработак, зараб/ць, зарабляньне, заработка ЗАРАЖАТЬ каго чым, зараж аць, заражаны, заразьлівы, заразл/васьць. Мяйсцамі, ў заходніх часьцях кажуць: закаж аць, закажаны, заказл/васьць, заказа. ЗАРАЩИВАТЬ што, зараш чаць, зарастаньне, зароет; зарасьнік, маладая порасьць лесу; заросьціны, мейсца якое зарасло. ЗАРДЪТЬ, пачаць чырванець сьпеючы; заж аўрэць. Сады зажаўрэлі. Аж жаўрае ў лесе ад ягад. Ж аўрае неба, Зарум яніца, зарумянены. Румяныя ябльікі. Румяны хлопеи. Лзеўка румяніцца, сароміцца