Жрать Жучить Пожыр або ношыр, корм для скацежы. Лета мокрое, дык пошару. пожыру прыдзецца дакупляци (об сене i соломе). ЖРЕБ1Й м. кон. канавлць, наканована, канавлцца. ЖРЕЦ м. паганскі сьвятлр; духоўнік не хрысьціянскай веры, аўтлрнік, валхврц. ЖУЖЖАТЬ. выдавят» гол ас надобны да разцигнутага ж або з, надобна шчумилём, пчолам; бзычзць бунуць, брынгць, дзунуць, зб/кань. зучэць, гіМуЦЬ. ЖУИРОВАТЬ фронц. висела жыць. панешщца жыцьцём, праводзіць час на сьвецкіх забавах гуляць, гуляка. ЖУК м. агульнае назваиьне калина крыляй жлмяры; ж ук, жучок, жу/чаўка. Жукав/на, жукав/нка, вочка, шчыток у иярсьцёнку. Пчрсьцёник з адамантовой жукавінкай. ЖУПЕЛ м. гаручаи смала, гарачыня i сморад; сопар. ЖУРАВЛЬ м. вялікі птах заводу чапель; журлу, журавл, журавы, журавель, журав/ха, жораў. ЖУРНАЛ м. фронц. дзсннік, штодзунная запісь. ЖУРНАЛИСТ м. ф. выдавец, рэдлктар часо П1С1. ЖУРНАЛИСТИКА, часапісьмснніцтва. ЖУРЧАТЬ выдавлць nixi аднлстаГшы голас, гаворыцца аб цякучай вадзе; дзурчоць, дзунгць, дуНуЦЬ. ЖУЧИТЬ кого, жуц/ць (ад „жуткі* страшны}, зн. стрлшыць, прабірлць лляць