Жрать Жучить Пожыр або ношыр, корм для скацежы. Лета мокрое, дык пошару. пожыру прыдзецца дакупляци (об сене i соломе). ЖРЕБ1Й м. кон. канавлць, наканована, канавлцца. Ж Р ЕЦ м. паганскі сьвятлр; духоўнік не хрысьціянскай веры, аўтлрнік, валхврц. Ж У Ж Ж А Т Ь. выдавят» гол ас надобны да разцигнутага ж або з, надобна шчумилём, пчолам; бзычзць бунуць, брынгць, дзунуць, зб/кань. зучэць, гіМуЦЬ. Ж У И Р О В А ТЬ фронц. висела жыць. панешщца жыцьцём, праводзіць час на сьвецкіх забавах гуляць, гуляка. Ж У К м. агульнае назваиьне калина крыляй жлмяры; ж ук, жучок, жу/чаўка. Жукав/на, жукав/нка, вочка, шчыток у иярсьцёнку. Пчрсьцёник з адамантовой жукавінкай. Ж У П ЕЛ м. гаручаи смала, гарачыня i сморад; сопар. Ж У Р А В ЛЬ м. вялікі птах заводу чапель; журлу, журавл, журавы, журавель, журав/ха, жораў. Ж УРН АЛ м. фронц. дзсннік, штодзунная запісь. Ж У Р Н А Л И СТ м. ф. выдавец, рэдлктар часо П1С1. Ж У Р Н А Л И СТ И К А, часапісьмснніцтва. Ж У Р Ч А ТЬ выдавлць nixi аднлстаГшы голас, гаворыцца аб цякучай вадзе; дзурчоць, дзунгць, дуНуЦЬ. Ж УЧ И ТЬ кого, жуц/ць (ад „жуткі* страшны}, зн. стрлшыць, прабірлць лляць
Дадатковыя словы
бун^ць, дзун^ць, жукавіна, журавіха, журлў, жуціць, жуічаўка, збікань, м^ць, н^ць, штодз^нная
5 👁