Жила—Жиров ЖИЛА ж. тоўстае валакно, ніткі, зьвязкі або трубачкі ў целе чалавека i жывёлы; жылы, жшіа жыльны, жылавяты, жылквдты, ж ш ііцца, натужацца. ЖИЛЕТ м. фр. безрукаўная кароткая вопратка да паясьніцы; спанцзрка, з польскага кажуць: камізэлька. ЖИЛЕЦ м. ЖИЛИЦА ж. хто жывы, або каму яшчэ суджана жыць; жыхдр, жыхдрка, ж ы харскі. Чалавек які часова пражываеу кватэры; кватэрянец, кватэрдискі, кватэрднцы, кватараваць ЖИЛИЩЕ ср. дзе жывуць людзі; жыльлё, жытло, пожыцьва, пожыцень, пожытнік, пожтны, ПОЖЫТКІ, пожыць. Людзькія пожыцьвы называюцъ; хама, 4 дом, харомы. Паеду да цёткі на пожытку. Наша жытло, займае цяпер пожыцень ці то, бан, кватэранец (Полацк), ЖИМОЛОСТЬ дрэва кустовае, Lonicera; бружмель, бружмуліна. ЖИРАНДОЛЬ м. фр, вялікі падсьвечнік на многа сьвечак, стаячы або вісячы; павук, сьвучнік, свгташ. ЖИР м. тук, клушч. Сьвінны тук унутранны сала, вехиi саланіна; авечы, барані, казліны i каponi й лой\ рыбі— тук; займы— скром. адгэтуль названьне зайца „скромчык", „скрамчак"; птушачы— гусінны, курынны, качый* шмаляц; мядзьведжы— сила] баброкы—тусьцень\тук выраблены з малака— масла; з калапень, маку, ільнянага семя— алей, дабываны з алівак— аліва; чорны рыбій тук да мазаньня скуры ворвань; выганяны са смалістага дрэва дзёгаць. Тук, тучна, тучыць, тучнець, тучнасьць, тучненькі, зятаука, або зятука заправа стравы з икога колечы туку, найчасьцей разцертага сала, клушч, клусты, клусьцуць, клусьтасьць, клускі, клускасьць, клусьціць. ЖИРОВАЯТКАНЬ, клушчавдя, ткянка. ЖИРОВАЯКЛЪТКА, клушчавяя клетка