Альом— Ангел б АЛ ЬБИ Н О С м. лац. чалавск и прмчыны хваробы скуры маючыН белыя валасы i сікуру, прычым вочы бываюць чырвонын; альбін/к белясымунь, бялссасьць. АЛЬМАНАХИ/, аробск. каляндлр, штогоднік; альманах. А Л ЬП АГА ж. са/'та, сагговы, с а ян жаночае лдзеньне шытае з саеты, АЛЮ ВІАЛЬНЫ Й геолог.: нрамыты вадоіі, намыўнк, наточны. АЛЮМИН1Й м. хім. мэталь дабыіваны з гліны* аснова гліны, так сама як аснова жалезаіржа: алюм/н» глш/щ. АЛЯПОВАТЫ Й, нехламяжы. А М АЛ ЬГАМ А ж. хім. злучэньпе, пьлітак друг i.х мэталяў з жывым серабром; залатую амальгаму ро6/іць для пазалоты праз агонь; сьлібя.. С ь л і б н о е зслата. С ьлі бмоука, злучэньне мэталю з жывым серабром. АМ БАР, А Н БА Р и/. будынлк для псрахову збожжа, а часам i для другіх та в а pa у; клгць, сьвф ан (калі пры будынку маецца асьвер). АМ ВОН м. грэцк. падвышэньис для прамоуны; а.мбона царкоўная, моўніца сгызецкая. АМ П УТАЦШ ж. лац. адрэзаньне чэлиса цела, адняцьце. Руку аднялі. А М УЛ ЕТ м. арабск. кудмунь, кудмунчык. АМ УРЫ м. мн. Франц, мялавлньиеси, мілосныя злбегі; залецянкі, аморы. А Н А Х О Р ЕТ м. грэцк. пустэльнік. А Н А 8 Е М А ж. грэцк. царкоунае пракляцьце, адлучэньне ад царквы; вылучэньне з грамады веручых; праклу'н, анатэма. А Н ГА Ж И РО В А ТЬ Франц, прасіць, запрашяць» заручдцца. АН ГЕЛ м. грэцк. анел, анрльскі, а н ё л а и а н а д о б н ы, а н а л о д у м н ы. На /подзях а н ёл. а
Дадатковыя словы
альбм, альбінік, альманахиі, алюмін, белясым^нь, глшіщ, кудм^нчык, кудм^нь, пракл^'н, праклун, саіта, іподзях, ііць
13 👁