Дрес—Дрожь 162 Д Р Е С В А ж. зёрны камянн які разсыпаўся ад агня ці разьбіты молатам; ж арствд, ж асцьвяны, ж арсцьв/ць, жарств/сты, ж арсьвуць, жорствы, ж орсткі. Д Р Е С И Р О В А ТЬ франц. вучыць, навучаць жывслаў рожных штук; трасавдць, вучьщь, муш траВОЦЬ. Д Р О БЬ ж. зирно волава нкое ужываюць да набіваньня стрэльбы; шрот, шраціня, шротны, шротНІК. Д Р О Б И ТЬ што, крыііш ць, крышыцца, крыха, крышка. Д Р О Б Н Ъ Т Ь, драбн?ць, м алщ ь. Здрабнеў народ, змалёў сьвет. Д Р О БЬ ж. часьць лдзінкі або цэлага; чясьць, чистка. Д Р О Б И Л О, пабавешка да разьбіваньня сухіх камоў на ральлі: кука. Д Р О В А ср. мн. дровы, дроў, дравіня, дравяны, дрывотны, дрывотня склад, дзе кладу ць дровы; дравасук, чалавек нкі слчэ нілуе i шчаііае дровы; дравасучня, меПсца дзе сякуць i шчапаюць дровы; драванос хто носіць дровы; дравасуш ня, дзе сушаць дровы. Д Р О В Н И ж. мн. сяні, синкі, шлягш. Д Р О Г И, павозка з драбіпамі па баках; дрябы. Д Р О Г И СТ м. Франц, таргоўнік антэчпымі тар.арамі; зялуйнік. Д Р О Г Н У Т Ь, дрыгну ць, дрыгнуць. Ляжы i ни дрыгай! Дрыгнула зямля. Д Р О Ж А Т Ь, дрыждць, дрыгнуць, дрыготка, дрыжл/вы, дрыжмя дрыжоць, драгатяць; калац/цца, трасьц/ся. Д Р О ЖЬ ж. дрыж£7ка, трасаз/ца, подрыгі. Лаўкі дрыгаюць, вокны міглюць, Печка рлгочл, каравлю хоча. (Крачк. с
Дадатковыя словы
арсцьвіць, арсьв^ць, драбн<?ць, дравас^к, дравас^чня, дрыжлівы, жарствісты, зял^йнік, калаціцца, сйнкі, трасазіца, трасьціся
12 👁