Доверш—ДедЪлывать ДОВЛЪТЬ каму, даволіць, сточыць. Стачыць кождаму доля яго. Давал i ць дзень патрэбы свае. ДОВОДИТЬ, давадз/ць; павядамляць. Давёў сляпога да хаты.П а в яд а м л а е мне мой сваяк. ДОВОДЧИК, дакозчык. Да к аз аў пану на сваіх. Даказчык гэты усе даказус куды трэда. ДОВОЛЬНО прысл. годзі, досыць. Адзін кажа мала, друг! кажа года i! (U l Т. I ч. 2 с. 88). ДОЕЮЛЬСТВІЕ, здаволеньне, дастотак. ДОВОЛЬСТВОВАТЬ каго чым, дастачяць, задавальняць. ДОВОЛЬСТВОВАШЕ ср. дастачоньне. ДОВЪРЯТЬ што каму; здавурыць, здавофыцца ДОВЪРЕННОСТЬ, здаворнасьць. ДОВЪРЕННЫЙ, паўнамочкік, удавураны. ДОГАДКА ж, здагодка, здогадзь, здагодлівасьць, здагодчык-чыца; доганка, дагануцца, ганяць. ДОГАДЛИВО, су годна, здагодна, дагодліва. ДОГМА ж. грэцк. адна з л сноу веры; дагмот, аснова; ДОГОВОР м. узаемиаи умова; угода, умова. ДОГОНЯТЬ, ДОГОН; здагон, здаганяць; нагон я. ДОДАТЬ, дадоць, дадотак, дадоча. ДОДВИГАТЬ што, дасувоць, дасувоцца, досуўка. ДОДЕКАДР.я. грэцх. дванадцацігронцік. ДОДНЕСЬ прысл. дацянор. ДЕДЪЛЫВАТЬ што. дарабляць. даканчоць. Набіў бы не дакончыў, трэда за яго даканчаць. ДОВЕРШАТЬ lum o, даканчоць, даканчольны