Двор—Дебелый ДВОР м, мейсца пад жылым домам з прыналежнымі будоўлямі i агародай; сял/ба. Д в о р у нашай мове азначае тое, што па расійску „усадьба", „поместье". Дворыш ча жылы дом для комунальнай, радавітай сямьі. Даўней у нас жылі пераважна дворышчамі, семьямі па 10— 50 душ; для гэткіх сямей будавалі вялікія хаты. Цікава адзначыць архітэктонічную асобнасьць дворышч: жылы канец дворыча выяўляў вялікую сьвятліцу ca стаўбом пасередзіне які называлі „князем", „князьком", „канем", „турам"; на „каня", „князя" зыходзіліся ад чатырох сьцен маціцы i на яго сьпіраліся. Гэткія дворышчы вядомы толькі з архіўных дакумантаў. ДВОРЕЦ м. палац, пал адовы, палацовец; арх. хорам. ДВОРНИК, работнік i вартаўнік прыдоме; брамнік. ДВОРНЯГА, сабака, кундаль, кундыс. ДВОР, агароджаны пляцок каля дому, заценены прыдомнымі будоўлямі; панадворак, дзядз/нец, дзяц/нец, надворак. о ДВОРЕЦКІЙ, кіраўнік панскага дому; дамавор, дамарадзкі, дамарад, дамараднік. ДВОРЯНИН м. чалавек які прыналежыць да прывілейнага стану; дваранш, шляхціц. ДВОЮРОДНЫЙ, зорат-дзеці; зродны-ная. Зродны брат, сын брата бацькі, або брата маці-дзядзькі, a такжа сястры бацькі, ці сястры маці— цёткі. ДВУПОЛЫЙ, двуплосны, ад „плосьць" — рас. „пол.". ДВУБОРТНЫЙ, дубальтоўны. ДВУСМЫСЛЕНЫЙ, двузначны. ДВУХСТИШ 1Е, двоверш. ДВУЦВЕТНЫЙ, двойбарвы, двойколерны. ДВУЛИЧНЫЙ, двааблічны. ДВЕНАДЦАТЬ, дванадцаць. ДВЕСТИ, дзьвусьце, дваста. ДЕБЕЛЫЙ, пухкі, тоўсты, гладкі