Аба —Абс А. АБАЖУР.w. фр. заслона на сьвягло, ни сьвечку, липну; зосьня, зястка, ад „злсень* пень; з о с Ъв а м.йсца «зацененае, з а с ь ц i с т ы даючын пень; н а ў з а с ь ц i знаходзячыйси у циню, ў зяценку: з а ц ь м а, з а п ь м е ж а, з а u и м н е н ьн е. АББАТ м. фр. ігумсн каталіцкага манастыра — апнт. Со двома о паты, сиргьчь игумены,, обо архимандриты (Срезн.) АБОРИГЕН л/. лац. першыя пасиленцы краю, першапачатковыя, пракавечнын жыхарвк пракавотнікі, первабмтнікі, тутлишыя. Мы людзі т у т э и ш ы я, п р а к а в е т н i к /. а не якая набрыдзь чумацкая. Ин ня т у т э п ш ы: бацька я го з мазуроў прыехаў i тут асеу. АБЕРАЦІЯ ж. лац. фіз. разсыпнасьць ламаных прамсняў сьвятла абэроцыя, злу/да, улудазроку. АБОРДАЖ м. марск. зчэпка двох валаплавау у бітве; прычзпка меншага да большага вадаплава: закіданьне круко\* на поражы вадаплаў абардяж, сусчдп. АБОРТ м. лац. мэд. спарон пла да, спарожо жывата; ад слова „аняражниць**; спарожыць. наўспораж. Kpon.il на у с пор аж жпвата. АБРЕВІАЦІЯ ж: лац. пісьмо над цітламі, скарот. Першыя друкі т. зв. інкунабулы друкаваліся с а с к а р о т а м /. АБРИКОС м. плод i дрэва Armenia vulgaris. мар для. АБСОЛЮТНЫЙ лац. развязаны, аб справах духоўных; аб рэчах— бязможны, безумоўны. безадносны, незраўняны, сама/сты, аддзлльны i поўны; абсал/отны, самапряудны. АБСОЛЮТИЗМ — абсал ют «эм. АБСТРАКТНЫЙ м. лац. недапасаваны, незастасаваны, адарвоны, супроцьлеглае: дапасаваны, датасаваны. канкрэтны: абстрактны, абстрокцыя