Гнать— Говорить 124 ГНАТЬ, гнаць, жануць. Ж анi, гані яго вон.. Пажа ну л i, пагналі статак у поле. ГНЕТЕНЬ, ГНЕТ, прыбор да выцісканьня мокрлсьці, клушму з нлсеньня: цісло, прытуг, ціск/. ГНЕСТИ, ц/снуць, уціскяць, прыгнятдць, прытуж оць. Ціснуць боты. Щсьне душу з цела. Уціскае нас. Уціскае парабкоў работай. Гняце гнётам душу. Прытуж парубенъ вяроўкай. Прыщу гу вя.пкую цярпе.іі мы за пригону. ГНИТЬ а б арганічн. целах; гніць, гнілы, гніль, гніўньне, гн/льны, гніляк, гнілуц, гнілавунь. о ГНОИ м. прадукт гніцьця, цеча'якая. выдзяляецца з ран; гной, матэрыя, глюз. Калдамовых жывёллу вывожаны на поле гной, навоз. ГНОЕЦ м. гнойны нарыў: скула, в?рад. ГНУСИТЬ, гаварыць у нос; гугндвіць, гугнивы, гугнавунь. ГНУСНЫЙ, гідкі, абрыдлівы, паганы, подлы; аг/дны, абрыдл/вы. ГНУТЬ што, гнуць, гібяць. Каравай гіблюць на стале. (Крачк. стр. 40). Г н у л i мы дугі вязовыя, сягнем i лазовую. П а г б а ў бляху вязучы. Добра г б а ц ь гібкае. ГНУШАТЬСЯ, пдзіцца. брыдзіцца, грэбаваць. ГНЪВ м. гнеў, гнуўны, гнувацца, гняул/вы. Гневаш названьне старасьвецкага крыўскага танца. ГНЪДОЙ м. аб каню, туру, лосю; цёмнарыжай масьці с чорнай грывай i хвастом; гнядь/, сапоры. ГДЪДО -СИВОВАТЫЙ, цісовы. ГНЪЗДО ср. гняздо, гнездав/на, гняздз/сты. ГНЪЗДИЛО ср. гнязно. ГОГОКАТЬ, гойкаць. А ці ня едуць ды ці ня г о й к а ю ц ь (з вясельн. песьні). ГОБИНА, ГОБЗИНА, ГОБЗА ж. стар, ураджди, дастдтак, збож ж а. ГОВОРИТЬ што. Казяць, гаварь/ць, гаман/ць, галокаць, галукаць, гутарыць, размаў