f / / / АНАДОЯЧЫ ўанадоячы);/ прысл. Нядаўна. Анадоячы Поля мне казала, як да Вольгі заходзіў Хартон, сама бачыла. , Карав. t АНІГАДКІ (анігадкі), выкл. Анігадкі, работы не зробіла, a ў 7клуб ужэ сабраласа. Дзёрн. АНІРАДЬІ (анірады)ў прысл. Аніяк. Hy й цепер молодзеж, , постолоў анірады не хочуць надзеваць на покус. Скар. АНДОВЕ (андуве), прысл. На днях. Андове ходзша ў лес — , боровіюросцімуць. Bepac. АПАД (апад), м. толькі ў адзін. Зборная назва. 1. Яблыкіпадалкі. За но'ч ападу насьіпаласа мо з мех. Астраж. 2. Апаўшае лісце. Лес голы, адзін апад пад нагамі шуміць.. Загал.! / АПАЛ (апал), м. то/іькі ў адзін. ўрэва, якое непрыгоднае для будавання. Ета хвоя ідзе толькі на апгш. Мялеш. Колода веліка, але годзщца толькі на апал. Бакл. АПАЛАЦЬ (апалацьуІ, -ю-. -еш-. незак. трые. Вазьмі начоўкі да апала'й проса. Сцеж. АПАЛАНКІ (апаланкі), ужыв. толькі ў множн. Маленькія начоўкі для веяния зерня ці круп. Стуўкла проса ў ступі, а зараз вазьму апаланкі да апалаю іх. Спяр. АПЕРАЗАЦЬ (апераз£щь); -v-. -аш-. зак. трыв. Моцна стукнуць. Ек аперазаў корову апоўдзінай, то хутко отбёгла от буракоў. Ляск. Аперазаў сабаку палкай, ураз / схавал ася ў будку. Хвойн. АПЕЧЧА (апечча), н., толькі ў множ. Аснова печы, якая зроблена з дрэва. Апечча ужэ зроібілі, печ лепіцьмем. £яр.Печ. АПІНАЛКА (апіналка), лс.Шарсцяная квяцістая хустка. Накшула на плечы апіналку да й пойду да Горпіны. Діакл. А111НАХА (апінаха), ж. Вялікая суконная хустка, плед. Накінь щ плечы, бабо, апінаху, бо холодно. Перар. АПЛЕТАЦЬ (аплетаць), -ю-. -еш-. незак. трыв. Хутка есці. Ек стаў аплетаць варену рыбу, то чуць усю міску не з'еу. ,Шсн. АПЛЮК (аплюку, м. Кручок у адзенні. Труба ушыць аплюк у , штаньі дзеду, бо гузік не дзержыцца. Спяр. АПОЖНІК (апожнік), м. ужыв. толькі ў адзін. Галлё на верхавіне стога. Мала галля далі — хоць бу апожнік не ўпаў. Апожнік ж добры зрабілі — стог не зваліцца. Навас
Дадатковыя словы
анд^ве, андбве, апалай, апалаць^і, гўзік, з'еу.,шсн, зеу, начо^кі, ноч, ст^ўкла, тоііькі, тр^ба, чўць
16 👁