Краёвы слоўнік усходняй Магілёўшчыны (1970). І. К. Бялькевіч

жына. су м у вар, чай будзем піць. Ні.зькі Касцюк. Пыстау кызанец ны кы лянок ды нагрэй чаю, хпць з наберу ці рымаш кі. Горкі Красиап. ЧЛПН1К. -а, м Чаннік. Чайнік у цябе ні помытый, аж жпутый ат чаю стаў. Касары Чэрык. Ты ў блішаным чайніку прынясі виды на поля Арцёмаўка Міласл. ЧАКУХА, -І, ж. Шляга, доўоня. Вазьмі ча куху i стукні разы два пы а б у х у, мо тады расколіш. Бяліпічына Мсцісл. Е та чаАуха iЧужи цяж ола. Ташка Клім. Удары ць тряба чакухы й. Хпёдараўка Краскам. Бяры чакуху І пайдзём дрпвы калоць. Студзяпец Касцюк. ЧАЛДОН, -а, м. Дурань. 3 етыга чалдона ды бра ня жджы. X подараўка Краснап, ЧАЛЕСЬНІК, -а, м I. Чалсснік, чало капы. Чалеснік у пены дуж и высок. Журбік Бялынкап. Чалеснік у пены рызвальвыіцца. Азерцы Клі.м. Чалесьнік забуры ўсь, няможно пен тапіць. Цацэмь Аршапшчына. 2. Вусце печы. Пыстаў гарш чок у чалесьнік, пы далі ат агню, штоб ні бег. Тэкліна Шумяц. 3. Месца ў куце каля печы i napoга. дзе стаяць вілкі, качарга, чапяла. Г ан на, пы кладзі венік под чалесьнік. Мацутаўка Раснян. И к загрім еў чалесьнік, як пыляцелі вілкі. качэрьгі. чапёлы, аж я nipinyж алыся, аж но кот там наш кодзіў, чы саўся, знаць, аб іх. Слаўнас Мсцісл. ЧАЛЯДКА, -i, ж;. Чалядніца, накмічка. А дна ж онка ў хадзяйстві ня справіцца, трэда чалядку наняць. Бярозаўка Клінц. ЧАЛЯДН1К, -a, м Чаляднік. М іхась тры гады чаляднікам у ш ы ўца бы ў, a ciчас ад сябе работыіць. Мсціслаў. ЧАМУСЬ. прысл. Чамусьці. Чамусь-та ён ні згыдж аіцца на ста дзела, каж ыць, што ям у німа рашчоту. Слабада Крыч. ЧАН, -a, м. Чыгуй. Звары ла узлы чан бульбы. дык за сьніданьня зьелі. Бель Бялыккав. ЧАПАЦЬ. дзеясл. Другім разам матыжыць ляда. Л я д а ўж о пабілі, цяпер нада чапаць. Хвёдараўка Краснап. ЧАПЕЛКА, -i, ж. Слупок з развілкаю, які ставіцца на бзльку, a ў развілку кладзецца кладка. Устыўляй чапёлку ў nipaподзіну, ды будзім кладку класьць. Хвсдараўка Краснап. ЧАПЕЛКІ. -лак. мн л. Блокі, на якіх вісяць іііты ў кроснах. A чапёлкі ў тваіх кроснах добры я. Дзягавічы Крыч. Зьдзелай ты мне другея чапёлкі, ато етыя надта плахе я, цяж ка ткаць зь імі — ніты ніяк не псраіж дж аюць. Мешкая Багацькаўка Мснісл. Пыдвяж ы чапёлкі выш ы, ато ніты нізка, дык зеў малы. Хвёдараўка Краснап. Чапёлкі ніты падтрымоўваюць. Парадзіна Мсцісл. ЧАПЁЦ, чынца, Чапсц. Баба надзела чапец. Журбін Бялынкап. Чапец зывязвыіцца над хустку. Вінаградаў Міласл. УА ўдоцьц і чапец прыгожы. Хоцімск. Н адзень чапец пад хуст ку, а гады хустку вы вязы вай. Бялііцчына Мсцісл. ЧАП1ЛА, -ы, ж. I. Чапяла. Н я лезь к печы, бо чапілой так i зьвязу, бачы ш, у мяне тут ні ладзіцца: бліны ні 'дстаюць. Крычаў. 2. Слупок з развілкаю, які ставіцца на бэльку, a ў развілку кладзецца кладка. Бацька паехы ў у леі за чапілой. Maцутаўка Раснян. ЧАПУРХНУЦЦА. дзеяс.і. Кінуцца бегчы гуртам, шугануць. Стада авец чапурхнулы ся ат сп уд у ўбок Слаўнае Мсцісл. ЧАПЫЦЦА, дзеясл. Цягацца, хадзіць. Цётка тик зм арнела, што чуць чапыіцца. Сохана Мсцісл. ЧАПЯЛА, -ы, ж. Чапяла. Блін згарэў! Хапай чапялу ды цягні скаўраду з печы! ІІірагова Мсцісл. ЧАПЯЛЬНГК, -a, м. Чапялыіік И на табе ўвесь чапяльнік паламаю Дарагая Крыч. ЧАРА, -u, ж. Вялікая чарка, чара. M uniti мне поўную чару віна — вып'ю я, каб на ўсё забы цца! Ушакі Чэрык. ЧАРАВАЦЬ, дзеясл. Чаранаць, зачароўваць. М усіц ь чараваць умеіць гэтая дзяўчы на: хлопцы ж за ей ды к роім. Ушакі Чэрык. ЧАРАУШК, -а, м. Чараўнік. Б н, мабы ць, чараўнік — у яго ўсё ладзіцца ў гаспидарцы. Шумячы. ЧАРВОНЫП. прым. Чырвоны. Н ы палілі печ, аж чарвоныя бы ла, алс пычала уж о атчахаць. Ушакі Чэрык. ЧАРГА, -ы, ж. Чарга. З а сольлю ў кы пірацыі тыкая чарга, што да вечыра ні дыстаніш. Слаўнае Мсцисл. ЧАРЕД, -у, м. Чарга. Стынавісь y ci ў чарёд — хто перш пріш оў, таму первыму бы вай. Арцёмаука Мілас.ч. ЧАРЕПКА, -і, ж.ўМіска [чарапок]. Улі сабе крупені ў чарёпку, а гарш чок ізноў пыстаў у печ. іванаўка Хоцім ЧАРКА, -i, ж. Чарка. П ы д ай, баба, нам чарку, недзе там у суо щ к у стаіць у куточку, трэба выпіць з сватым. Канічы Касцюк. Н у. вы пі ету, адна чарка ні паш кодэіць. Крычаў. ЧАРНГЛА, -а, н. Чарніла. Чирніла мае нейкыя ніхарош ы я, ня піша саўсім. Шарэіікі Касцюк. В о кы ры ндаш. піш ы, а чарніла німа. Арцёмаўка МІласл. ЧАРНГЛКА, -i, ж. Чарніліца. Пятрок ходзіць у шко л у, трэба ям у чарнілку купіць. Палуж Краснап. ЧАРНГЛЬЖЦА. -ы. ж. Чарніліца. H iма чым пісьмо напісаць, чирнільніца ёсьць, ды пустая: усё чарніла высыхла. Арцёмаўка Міласл. У яго разьбити чарнільніца. Шарэнкі Касцюк. ЧАРНГЛЬЯ, -i, ж. Чарніла. П ісьм о напісына чарнілыо. Палуж Краснап. ЧАРШЦЫ. -іц. мн. л. дат. Ягады, чарніцы. Чарніцы больш растуць у сосновым лесе, пры нізіне. Пірагова ЛІсцісл. У сын у гарелку чарніц, ды к іна станіць красны й, i піць луччы. Новы Дзедзін Міласл. У нашым лясу растуць ягыды: брусніцы, чарніцы. Слаўнае Мсцісл. 4AFłHOBbinb, -я, м. бат. Чернобыль, бмльнік. Мы яблы віні адзін чарнооыль бялеіцца. Хвёдараўка Краснап У чарнобыля вісокій i тоўстый сьцябель. Пірагова Мсцісл. Н арьві там ны мяжы чарнобы лі, мож а бл охі троху падохнуць. Арцёмаўка Міласл