Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

з малаком (Бікава, Сен, рЛ; 2) ламповое стекло. Вытры бутэльку, а то за копацьцю i цяпла ня відаць (Заазер'е, Сен. р.). БУТЛЯ, ж.— \) бутылка. Бутля з малаком пабілася (Чашнікі, Чаш. р.); 2) ламповое стекло. Бутлу пабіў (Гарадок, Гар. р.). БУХАНКА, ж.—ржаной хлебу Буханка важыць дзесяць хунтаў (Новае Сяло, Беш. р.). Пар. бохан. БУХАЦЬ, дзс. — падать. Во, вада бухала, як прарвалася (Лужасна, Куз. р.). Пар. бахнуць. БУШ АВАЦЬ, дзс. — бушевать, буянить. Во, Хведар бушуець (Доўжа, Куз. р.). БЫВАЦЬ, дзс.—1) бывать. Бывала i варона кукувапа, а цяпер i зязюля ні кукуець (Бесцьвена, Сен. р.); 2) приходить. Бувайце к нам кагда нібудзь (Выгары, Куз. р.). БЫВАЛАШНІ—бывалый. Я ня умею па бывалашнему пяяць (Стаішча, Чаш. р.). БЫДЛА, зб. -— рогатый скот. Я летам пас быдла (Лябёды, Куз. р.). БЫЛЬЛЁ, БЫЛБНІК, з б — жесткая стеблистая трава. Парос адзін быльнік (Пяцігарск, Беш. р.). Быльлё скасіў (Лятоўшчына, Куз. рЛ. БЫ ТНАСЬЦЬ, ж.-пребывание. Пры маёй бытнасьці ён там быў (Гарадок, JTap. p.). БЫЦЫДЁ, н. — бытие. Быцьця яго ведае (Стрэлкі, Беш. p.). БЫЦЦАМ— будто. Яна стаіць быццам тая былінка у полі (Стрэлкі, Беш. p.). БЫ ЦЬ, дзс. — быть. Будзем робіць пакуль здохнем (Рыбчына, Cip. p.). Як будзець Духа, дык будзіц i цёпла i суха (Запрудзьдзе, Сен. p.). Будзе табе таскацца (Журавінка, Куз. p.). Было цёмна (Капланы, Сен. p.). У бабы быў адзін сімак (Kp. Сяло, Сен. p.). БЯГОМ— бегом. Бягі бягом за нашымі (Максімава, Куз. p.). БЯГУН, a, м.— 1) бездельник. Работы ён ня любіць— бальшэй бягун (Лужасна, Куз. р.); 2) еловая или березовая крученная связь в плотах. Бягун разарваўся i балька паплула (Прыгаўкі, Cip. p.). БЯДА, ж.—1) беда. Як бы тут выйці з гэтае бяды? (Пяцігарск, Беш. рЛ. БЯДАК, а, м.—бедняк, горемыка. Ён, бядак, усё хварэе (Бабінічы, Віц. p.). БЯЗБАЦЬКАВІЧ, а, м.—мальчик, не имеющиий отца. Мусіць ты бязбацькавіч, што нічога ня ўмееш? (Беліца, Сен. р.). БЯЗБОЖНІК, а, ў.-безбожник. ён настаяшчы бязбожнік (Бабінічы, Віц. p.). БЯЗВОДЗЬДЗЕ, н.—безводье, отсутствие воды. У нас тутака бязводзьдзе—з рак» ваду возяць (Лужасна, Куз р.). БЯЗВ0КІ — безглазый. Лепш бы бязвокаму ня жыць (Лятоўшчына, Куз. р.). БЯЗГЛУЗДЫ—безмозгльи, беспамятный. Ён бязглузды, што з яго возьмет? (Шаркі, Куз. р.). БЯЗГЛУЗЬДЗІЦА, ж. — бессмыслица. Нясенейкуюбязглузьдзіцу (Б. Летцы, Куз. р.). БЯЗДОЛЬЛЕ, н. — несчастье, отсутствие доли. Няхай яго якое бяздольле прыкінулася! (Навасёлкі, Сен. р.). БЯЗДОЛЬНЫ—несчастный, не имеющий доли. Відаць бяздольны ён чалавек—ня мае шчасьця у жыцьці (Пятніцкая, Беш. р