ЦІХМЕНЬ, ж.— тишина, безветрие. Ціхмень бальшая—буры чакаць нада (Слабодка, Куз. р.). ЦІШЭЦЬ, две. — становиться тише. Дішэіць у Сымона— расходзяица, мабыць, людзі (Лазу кі, Чаш. р.). ЦМОКНУЦЬ, дзс.— чмокнуть, поцеловать. Як цмокнуў Ганну, дык яна згарэла ат сораму (Канавалава, Куз. р.). ЦМЫГАЦЬ, дзс. — шнырять. Цмыгаіць па вуглох, кап што схапіць (Слабодка, Куз. р.). ЦОП, вкл. — хвать. Цоп яго за валасы (Мікалаёва, Куз. р.). ЦОПУХА, ж.— передняя, верхняя часть печки. Рушнік вісіць над цопухай (Н о в а е С я ло, Беш. р). Пар. сопуха. ДОТ, у, м. — четное количество. Два й чатыры будзе цот (Пятніцкая, Беш. р.). ЦУБЭ, а, м.—бык. УМарціна быў добры цубэ ( В я ж ы ч ш а, Беш. р.). ЦУГЛІ, яў, ж. — удила. Зануздай каня цуглямі (Крывіна, Беш. р.). ЦУГУН, а, м.— чугунный горшок. Плацьце трэба кіпяціць у цугуне (Мамойкі, Беш. р). Пар. цаган. ДУДА, а, н. — чудо. Быццам цуда якое! (Пушкары, Сен. р.). ЦУДЭРЫЯ, ж.— случай, история. Вот цудэрыя, дык цудэрыя! (Асінаўка, Беш. р.). ЦУДОЎНА — чудно. Цудоўна дрыгаець нагамі (Дубнікі, Сен. р.). ДУКАР, у, м.—сахар. Я сёнь* не піў чай з цукрам ( В е й н а, Сен. р.). ЦУКЕРАК, а, M.t ЦУКЕРКА, ж.— конфета. Даець пяць хунта ў цукерак (Чараўкі, Чаш. р.). ЦУКЕРНІЦА, ж. — сахарница. Падай сюды мне ц у к е р н і ц у (Хмяльнік, Беш. р.). ЦУКРОВЫ — сахарный. Цукровы гарох ужо можна рваць варыць (Купіна, Віц. р.). ЦУКРЫСТЫ — курчавый. У хлопца цукрыстыя валасы (Старына, Выс. р.). ЦУПАЦЬ, дзс. — пробовать ступая. Гдзе ні цупіш, усюду мокра (Слабада, Аз. р.). ЦУРАВАЦЬ, дзс. — штопать. Нада цураваць панчохі (Вяжышча, Беш. р.). Цуруй панчохі (Сукрэмна, Сен. р.). ЦУРКА, ж. — палка, ён цуркай яго добра агрэў (Гуліна, Сен. рЛ. ЦУРУБАЛЫ, аў, ж. — стебли растений. У табацэ таўстыя цурубалы (Ганкавічы. Беш. р.). ЦУРЧАЦЬ, дзс. — струиться Цурчыць вада ў рацэ (Кузьміно, Сен. р.). ЦЫБАЛКА, же.—стебель. Цыбалка вельмі тоўстая (Косы, Віц. р.). ЦЫБАЛЫ, аў, м. — длинные ноги. Якія у цябе бальшыя цыбалы! (Ганкавічы, Беш. р.). ЦЫБАСТЫ, ЦЫБЛАТЫ—длинноногий. Вельмі ён цыбасты (Бешанкавічы, Беш. р). Парсюк наш дужа цыблаты (Лужасна, Куз. р.). ЦЫБЛА, ж. — голень. Цыблы твае папсаваліся — цыпкі сталі (Навасёлкі, Сен. p.). ЦЫБУК, а, м.— чубук, мундштук. Дай мне пруцік прачысьціць цыбук (Веляшковічы, Лёз. р). У яго была піпка з даўгім цыбуком (Сураж, Сур. р.). ЦЫБУЛЬНІК, у, а.- 1) ботва лука. Цыбульніку ў халаднік дабаў (Горбава, Лёз. p.); 2) пиЗіцебгкІ краіеаы слоунік