СУКРЫЦЦА, дзс.—завиваться. У яё yci калдункі сукрацца (Haвасёлкі, Сен. p.). СУМЕСНА—совместно, вместе. Сумесна пахалі, сумесна жылі (Навікі, Віц. p.). СУМЕСЬНІК, a, м.— соучастник. Я з адным сумесьнікам зроблю вам пуню (Амільлянова, Лёз. p.). СУМЕЦІЦА, ж.— метель. Паднілася такая сумеціца (Яноўшчына,пБеш. p.). СУМЁТ, у, л*.— сугроб. На вуліцы намяло сумётаў (Хацімшчына, Куз. р.). СУМІЦЦА, дзс.—сойти с ума. Што ты гэта суміўся? (Гравы, Сен. р.). СУМЛЕННЫ — совестливый. Сумленны чалавек (Сукрэмна, Сен. р.). СУМЛЕНЬНЕ, н. - совесть. Сумленьне ў ім загаварыла (Дабрамысьль, Лёз. р). СУМЛЯЗАЦЦА, дзс. — сомневаться. Я сумліваюсь у тым, што ты кажыш (Сьліжыкі, Куз. р.). СУМНА — жутко, тоскливо. Сумна мне пасьля таго (Александрова, Гар. р.). СУМНЕНЬНЕ, н. — сомнение. Сумненьне бярэиь — ні верніцца іна (Казімірова, Сур. p.). СУМЫСЬЛЯ—нарочно. Ён сумысьля падставіў нагу (Веляшковічыў Лёз. р.). СУНІЦА, ж.—земляника. Fragaria vesca L. Рабята у пачатку лета ходзяць па суніцу (Шчыпцы, Беш. р.). СУНІЧНІК, у, м. — земляничник. Піць таплёны сунічнік (Бешанкавічы, Беш. р.). СУНІЧЫНА, ж.-—ягода земляники. Адну сунічану зьеў (Дыманова, Выс. р.). СУНОЖКА, СУНУЖКА, ж.— перекладина соединяющая ножки стола. Ногі зьвесіў на суношкі (Веляшковічы, Лёз р.). Не зьдзевай боты аб сунушкі, а то заднікі папсуеш (Бабінавічы, Выс. р.). СУПАКОЙВАЦЬ, ў. —успокаивать. Доўга яе супакоіваў (Падбярэзьзе, Віц. р.). СУПЛІКІ, аў, м. — сплетни. Суплікі я не хачу слухаць (Мазалава, Куз. р.). СУПОЛЬНА—сообща. Супольна трэба зрабіць ( К у з ь м і н о, Сен. р.). СУПОЛЬНЫ— совместный, общий. У нас супольная работа была (Гараватка, Меж. р.). СУПОНЯ, ж.— веревка, которой стягиваются клещи в хомуте. Засупонь новай супоняй хамут, а то конь плечы намуліць (Ходцы, Сен. р.). СУПРАДКІ, ж.— посиделки за пряжей. Кума к куме на супраткі пашла (Пятніцкая, Сен. р.). Ганна узяла прасьніцу i пашла ў супраткі к суседу (Сьвеча, Беш. р.). СУПРАЦІВІЦЦА, дзс. — сопротивляться, перечить Ай, ні супраціўся ты, ні супраціўся, а то выганіць вон с хаты (Навікі, Віц. р.). Калі цябе просяць, дык ні супураціўся (Гародня, Віц. p.). СУПРАЦІЎНІК, а,л*.— противник. Супраціўнік ты, пулярок горла йдзеш! (Макарава, Віц. p). СУПРОЦЬ, СУПРОЦІЎ—против. Супроць яго ня пойдзеш (Селядцова, Беш. p.). Супроціў ідзеш? (Шніці, Куз. p). СУПРУЖАНКА, ж. — посиделка. Сёньня супружанкі да нас ідуць на супраткі (Ганкавічы, Беш. p j