СКРЫЎДЗІЦЬ, дзс.—обидеть. Рабёнка скрыўдзіў дарма (Стрэлкі, Беш. p.). СКРЫШЫЦЬ, дзс.—искрошить. С к р ы ш ы ц е шчавель драбней (Кузьміно, Сен. p.). СКУБЦІ, дзс.— щипать. Трава такая добрая, але цёлка ня скубець (Оўсішча, Сен. р.). СКУГОЛІЦБ, дзс. — визжать. Скуголіў праз усю ноч (Храпавічы, Куз. р.). СКУЛА, СКУЛІНА, СКУЛКА, ж,—веред, нарыв. Скула загнілася (Пятніцкая, Беш. р.). Села бальшая скуліна на руке (Клюі, Куз. р.). Як села на баку скулка, дык аш няможна павярнуцца (Ганкавічы, Беш. р.). СКУЛАМЕСІЦЦА, дзс— сбиться в кучу. Скуламесіліся ўсе разам (Доўгае, Беш. р.). СКУЛАШНІК, у, ж — просвирник кудрявый. Malva crispa L. Скулашнік зацьвіцеў (Касачы, Лёз. p.). СКУЛЬ —; откуда. Скуль ты прышоў? (Ястрабы, Куз. p.). СКУЛЬЛЕ, зб.—вереда, нарывы. На яго насела скульле (Беліца, Сен. р.). Іван хадзіў па балоту, скульля дзелаў не работу (Запрудзьдзе, Сен. р.). «Заплаці мне за гэта грошы!» «Скульля табе!» (Сураж, Сур. р.). СКУМ АТ, а, м.—лоскут. Кравец узяў скумат сукна (Бабінічы, Віц. p.). СКУМАЦІЦЬ, дзс. — трепать. Сабака скумаційь ласкут (Косы, Віц. р.). СКУПЕНЬДЗЯ, СКУПІРДЗЯКА, at.—скупой. Скупеньдзя два разы плайіць (Новае Сяло, Беш. р.). Ён бальшы скупірдзяка: што ў яго бываіць, дык ён усёраўно ня дась (Сянно, Сен. р.). СКУРА, ж.— кожа. Скура тоўстая (Новае Сяло, Беш. р.). СКУРА ПЕЖКА, ж. — кусок тонкого сала. Скурапешку нада зажарыць (Дварэцк, Чаш. р.). СКУРАТ, а, м.—кусок кожи. Гэтым скуратом добра пачыню боты (Косы, Віц. р.). СК УР'Е, н., зб. — кожа. Валяецца скур'е па ўсім закавулкам (Летцы, Куз. р.). СКУТ, а, м.—сверток, кусок полотна. Пара расьцілаць скуты на пожне (Прусаўкі, Аз. p.J. Расьцялі скутак па траве (Мазалава, Куз. р). СКУТАК, у,м.—прибыль. Гэта ёсьць мой скутак (Мігава, Куз. р.). СКЯПАЦЬ, дзс.—щепать. Ён толькі ашкалёпкі ськяпаіць (Сітна, Лёз. p.). Янка, ськіпай лучыну (Расна, Сен. p,). СЛ АВКА- не туго, свободно. Аборана на назе слапка (Берасьні, Беш. p.). СЛАБОДА, ж.—свобода. Далі нам слабоду (Пушкары, Сен p.). СЛАБОДНЫ —свободный. Слабодны чалавек— гуляіць (Доўжа, Куз. p.). СЛАБЫ — слабый. Наш дзед саўсім слабы стаў (Сянно, Сен.р). СЛАНЕЦ, а, м.—сланый, а не моченный лен. Сланец у мяне дужа добры (Сенькаўшчына, Беш. р.). СЛАНЭЧНІК. СЛАНЭШНІК, у, м.— 1) Подсолнечник. Helianthus annuus L. 3 сланэчніку, кажуць, робяць масла (Мішкава, Куз. p.). Сланэшнік цьвіцыцьжоўтым цьветам (Альшанікі, Беш. p.). 2) девясил. Inula Helenium L. Карэньне сланэшніку—добрыя лекі (Вішкавічы, Чаш. p). СЛАНІНА, ж.—солонина. Наша сланіна дужа ўдалася (Пожынкі, Сен. p
Дадатковыя словы
скуре, уре
9 👁