b НАПХАЦ ўНАПХНУЦЬ, дзс.— напихать, Напхалі вялікі сяньнік (Оўсішча, Сен. p.). Дзед напхнуў пяхцель сена (Зямковічы, Сен.р.). НАПЯРЫЦЦАНІДАЦЬ — не дать опомниться. Ён табе напярыцца ні дась: ты слова, а ён— дзесяць (Сьвярдлы, Беш. p.). НАРАВІСТЫ—с норовом, капризный. Яго конь наравісты (Пятніцкая, Беш. p.). НАРАВІЦЦА, дзс. — 1) упрямиться. Дужа конь наровіцца (Лужасна, Куз. р); 2) остерегаться. Наравісь ты яго трогаць (Рыбчына, Cip. р.). НАРАВЩЬ, дзс. — капризничать. Дзяўчына вельмі наравіць (Мамойкі, Беш. p.). НАРАІЦЬ, дзс.—насоветовать. Кум, нарай мне зельля ад пахмельля (Кр. Сяло, Сен. р.). НАРАСТ, у, м.— нарост. Глянь, якей на бярэзіне нараст! (Лужасна, Куз. р.). НАРАСТАВАЦЬ, дзс.— метать икру. Рыба ўжо нараставала (Доўгае, Беш. р.). НАРАТУНКУ—очень громко. Рабёнак наратунку крьічаў (Курына, Куз. р.). НАРАТЫ, оў, м.— вид рыболовной сети, которую ставят поперек течения реки. Наратамі рыбу ловіць (Гарадок, Гар. р.). НАРАЧНА, НАРАЧЫТА, НАРОКАМ—нарочно. Нарачна хадзіла глядзець (Стаішча, Чаш. р.). Нарачыта да вас прышла (Доўгае, Беш. р.). Ц! наро* кам прышоў? (Пятніцкая,Беш.р.). НАРОГ, а, у, м.—лемех. Нарох у маім плузі зламаўся (Дубнікі, Сен. p.). НАРУГАЦЦА, дзс.— наругаться, досаждать. Васіль, не наругайся, бо я найду І скажу тату (Сянно, Сен. р.). НАРУЧНІК, а,.и.—вязанный нарукавник, одеваемый выше кисти руки. Мне мама вяжыць наручнікі (Лоўжа, Cip. p.). НАРЫНА, ж. — заметенная снегом дорога. Дзе па етакай нарыні паедзіш?(Крывіна, Беш.р.). НАРЫЦА, ж. — вид болезни. Каб цябе нарыца эьела! (Бабоўка, Сен. р.). НАСАВІЧКА, ж. — носовой платок. Дай мне сваей насавічкі (Дзяды, Cip. р.). Пар. насоўка. НАСАЧЫЦЬ, дзс-высмотреть, выискать. Насачыў сабе бярэзіну на трайню (Лужасна, Куз. р.). НАСЕЛІЦА, ж. — лужок за овином на усадьбе. Загонь каня на населіцу (Запрудзьдзе, Сен. р.). Пар. аселіца. НАСЕНЬНЕ, н.— семена. Насеньне было няпеўнае (Сяркуці, Сен. р.ч НАСКІПАЦЬ, дзс.—нащепать, наколоть. Наськіпай трэсак (Чарнагосьці, Беш. р.). НАСКВОЗЬ — насквозь. Наскрозь прамокла (М i ш к а в а, Куз. р.). НАСЛАНЬНЕ, «. — насланное, беда. Яй, ліханька, якоя насланьнё! (Асіпова, Аз. р.). НАСМАЖЫЦЬ, дзс.-нажарить. Насмажылі грыбоў (Яноўшчына, Беш. p.). НАСОС, у, м.— болезнь, опухоль передних десен лошади. Насос у майго каня (Бяскатава, Гар. р.).ў НАСОУ, у, м.—халат из белого полотна. Ідзець нейкій чалавек у насову ( С ь в я р д л ы, Беш. p.)ŁНАСОЎКА,ж.—носовой платок. Вазьмі насоўку, а то нечам будзець нос высмаркаць (Сьвеча, Беш. р.). Пар. насавічка